Toen Williams aan de top stond: schudden met ananassap

Steevast staan ze dit seizoen achteraan, de coureurs van Williams. De traditierijke renstal is geen schim meer van het team dat in de jaren tachtig en negentig frequent de vloer aan veegde met de concurrentie. Precies veertig jaar geleden behaalde Williams op Silverstone haar allereerste Grand Prix-zege. Terug naar zaterdag 14 juli 1979.
Zaterdag? Inderdaad. De Grand Prix van Groot-Brittannië zoals de race formeel te boek staat wordt in de jaren zeventig en tachtig nog vaak op de zaterdag verreden, waarbij het bloedsnelle, voormalige RAF-oorlogsvliegveld Silverstone en het glooiende, lommerrijke Brands Hatch elkaar afwisselen als wedstrijdterrein.
Arabieren
In 1979 staat Silverstone weer op de kalender. Het is het jaar van de eerste zege van de turbo aangedreven Renault op Dijon-Prenois (met Jean-Pierre Jabouille, op zondag 1 juli) en de aanvankelijke dominantie van Ligier, met de Franse dertigers Jacques Laffite en Patrick Depailler. We zien Ferrari constant en degelijk vooraan presteren met Jody Scheckter en Gilles Villeneuve in de cockpit van de scharlaken 312T4. Maar boven alles beleven F1-volgers de stormachtige opkomst van Williams, van armoedig achterhoedeteam tot nauwelijks af te stoppen frontrunner.
Williams heeft in 1978 met Albilad, Saudia Airlines, Dallah Avco en Techniques d’Avant Garde (TAG) vier kapitaalkrachtige sponsors uit Saudi-Arabie binnengesleept. Geld is dus niet langer een issue voor teambaas Frank Williams, die jaren als armoedzaaier te boek stond. De veelbelovende designer Patrick Head is verantwoordelijk voor het ontwerp van de FW07, de eerste ‘wing car’ van de Britten die de ranke FW06 aflost. Bovendien verschijnt het team in ’79 voor het eerst met twee wagens aan de start. De bonkige Australiër Alan Jones, die twee jaar eerder al verrassend de Grand Prix van Oostenrijk won met een Shadow, krijgt gezelschap van de bijna 40-jarige Zwitserse veteraan Clay Regazzoni.
Al in het voorjaar komen Jones en Regazzoni een paar keer akelig dicht bij de victorie. De Williams met startnummer 27 dicteert gedecideerd het tempo in de Grand Prix van België, wanneer de elektrische installatie van Jones’ bolide in de 39ste ronde de geest geeft. In Monaco komt het slotoffensief van Regazzoni net te laat om Scheckter van de zege af te kunnen houden.
Centrifugaalkrachten
Half juli doet het circus Silverstone aan, in ’79 het snelste GP-circuit ter wereld. Infernale bochtensnelheden worden er gemeten. Copse, 200 km/h, Maggotts, 235, Becketts, 160, Chapel, 200, Stowe, 230, Club, 220, Abbey, 250, Woodcote, ondanks chicane, 180 km/h. Een van de breedste banen van het seizoen, hier manifesteert de middelpuntvliedende kracht zich pas goed. Jones klaagt als eerste over de centrifugaalkrachten. ‘Ik kan mijn voeten nauwelijks op de pedalen houden’, vertrouwt hij de Oostenrijkse verslaggever Heinz Pruller toe. Maar de Australiër is dan ook veruit de snelste coureur in de kwalificatie. Jones is met een tijd van 1:11.88 maar liefst zestienden rapper dan nummer twee Jabouille. Regazzoni start met 1:13.11 als vierde, nog achter de Brabham-Alfa Romeo van de beloftevolle Braziliaan Nelson Piquet.
De race start zaterdagmiddag zonder verrassingen. Jones leidt voor Jabouille en Regazzoni, Piquet is er al snel niet meer bij na een pirouette in de chicane. Jabouille, twee weken eerder nog winnaar in Frankrijk, bemerkt een vergissing: Renault heeft verkeerde Michelinbanden gemonteerd. Een chaotische pitstop volgt: De Fransman meent te mogen vertrekken, onderschept een luchtslang die de rechtervoorvleugel wegrukt, komt een ronde later binnen voor een nieuwe neus, om dan op te moeten geven met motorpech. Ondertussen gaan de Williams-coureurs fier op kop. Jones heeft in een mum van tijd 22 seconden voorsprong te pakken op zijn teamgenoot. Regazzoni ziet in zijn spiegels de tweede Renault van René Arnoux steeds dichter bij komen, totdat de remmen van de Fransman te heet worden. Bovendien heeft Arnoux eveneens de verkeerde Michelins onder zijn wagen. De gekozen rubbercompound blijkt te hard. De strijd lijkt gestreden en Williams maakt zich al voorzichtig op voor een feestje, wanneer Jones in de 40ste ronde zijn FW07 plotseling hevig rokend aan de kant zet. Het euvel is een lekke waterpomppakking. Koortsachtig zoekt de Williams-pitcrew het bordje ‘slow’ voor Regazzoni, die weet wat hem te doen staat. ‘De rest van de wedstrijd was eenvoudig. Ik hield de wagen op 80 procent, lekker relaxed’, verklapt de besnorde rijder na de race. Om er aan toe te voegen: ‘Bij Ferrari had ik jarenlang goede motoren en versnellingsbakken, maar de wagens waren vaak lastig te besturen. De Williams is echter een klasse-auto, helemaal fantastisch!’
Ereronden
Regazzoni, avonturier, rokkenjager en ex-Ferrarist, declasseert ze allemaal op zijn ‘oude dag’. Arnoux, Jean-Pierre Jarier, John Watson in de nieuwe McLaren M29 en aanstaand wereldkampioen Scheckter. De Zuid-Afrikaan blijft ondanks versleten banden doorrijden en valt in de slotfase van het podium. De laatste rondjes van Regazzoni zijn ereronden. ‘Het ging van een leien dakje. Kijk, ik transpireer niet eens!’ Hij won voor het laatst op Long Beach in 1976 met Ferrari, de triomf op Silverstone is groter, al is het maar omdat het de allereerste voor Williams is. De Zwitser heeft op de eindstreep 24 seconden voorsprong op Arnoux, Jarier ligt met zijn Tyrrell zelfs een ronde achter. Vanwege de Saudische sponsoren laat Regazzoni de champagne voor de vijfde overwinning in zijn carrière staan, hij schudt wat onbeholpen rond met een flesje ananassap. Het publiek juicht, gunnen ‘Rega’ zijn moment of glory. De Arabieren knikken instemmend en fluisteren Frank Williams toe: ‘Clay met zijn vruchtensapje doet ons nog meer deugd dan jullie eerste overwinning.’ Chef-ontwerper Patrick Head blijft ijskoud. ‘Dit had Alan Jones zijn race moeten zijn.’
De gouden dagen van Jones volgen spoedig. De Australiër boekt met afgetekende zeges op Hockenheim, Zeltweg en Zandvoort een heuse zomerhattrick, om vervolgens ook nog de voorlaatste Grand Prix van het seizoen in Canada op zijn naam te schrijven. Regazzoni laat zich niet onbetuigd en mag met een tweede plaats in Duitsland en twee derde plekken in Monza en Montreal nog drie bokalen ophalen. Het is de opmaat voor een glorieus 1980. Dat jaar verovert Jones de wereldtitel bij de coureurs, terwijl Williams (nu met Carlos Reutemann in wagen nummer 28) de constructeursbeker veiligstelt. Williams rules. Anno 2019 nauwelijks voorstelbaar. (Foto: Wheelsage.org)
Door Rik Werner