Het bijzondere verhaal van Red Bull: van vreemde eend in de bijt, tot dominante wereldmacht

In de wereld van autofabrikanten is Red Bull een vreemde eend in de
bijt. Het merk dat energiedrankjes produceert besloot om in 2004 de
stap naar de Formule 1 te wagen door het team van Jaguar over te
nemen. Moederbedrijf Ford wilde graag van de kwakkelende renstal af
en Red Bull greep de kans met beide handen aan. Red Bull deed alles
op zijn 'Red Bulls': Christian Horner werd aangesteld als teambaas,
wat hem de jongste teambaas van het moment maakte. Velen twijfelden
of hij al wel klaar was voor deze positie binnen het team, maar de
Brit bewees eenieder zijn ongelijk. Het seizoen 2005 was er vooral
eentje van investeren in de toekomst en McLaren was met stomheid
geslagen toen haar topontwerper Adrian Newey bekend maakte bij Red
Bull aan de slag te gaan. Waarom zou een grootheid als Newey naar
een matig subtopteam gaan? De RB3, ontworpen door de Brit,
debuteerde in 2007 en was een stapje vooruit, maar in 2008 bleef
het team hangen in de subtop. Pijnlijk voor Red Bull was dat
zusterteam Toro Rosso als eerste een race won: Sebastian Vettel won
in zijn Toro Rosso de Italiaanse Grand Prix van 2008 . Het leverde
hem een overstap op naar Red Bull in 2009 met Mark Webber als
teamgenoot. Tekst gaat verder onder tabel. Let op, in deze periode
werd er nog gebruik gemaakt van een ouder puntensysteem De eerste
jaren van Red Bull Gouden tijden met wonderkind Vettel Vanaf het
moment dat Vettel onder contract stond bij de renstal Oostenrijkse
renstal kwam er een stijgende lijn in de prestaties van het team.
Hoewel een oppermachtig Brawn GP er met de titel vandoor ging in
2009 , behaalde Red Bull Racing dat jaar vijf poleposities en zes
overwinningen. Het jaar bleek een voorbode voor wat komen zou: in
zowel 2010, 2011, 2012 als 2013 werd Red Bull kampioen der
constructeurs. Wonderkind Sebastian Vettel schreef maar liefst vier
rijderstitels achter zijn naam, Mark Webber bewees zich als een
stabiele tweede coureur. Ondanks dat de ontwerpen van Newey erg
snel waren, was het niet zo dat Vettel zijn vier titels zonder
tegenstand binnensleepte. In 2010 werd het kampioenschap in de
laatste ronde beslist; Vettel werd wereldkampioen met slechts drie
punten voorsprong op Fernando Alonso . 2011 verliep 'makkelijker'
voor de Duitser, want aan het eind van het seizoen stond hij maar
liefst 122 punten los van vicekampioen Jenson Button. In 2012 kreeg
Vettel het wederom aan de stok met Alonso. Evenals in het seizoen
2010 kwam het aan op de laatste ronde van het seizoen. Vettel wist
- ondanks een dramatische start in Brazilië - genoeg punten bij
elkaar te sprokkelen en kroonde zich tot drievoudig wereldkampioen.
Het jaar erop was Red Bull oppermachtig en won Vettel dertien
races, een record dat Max Verstappen in 2022 wist te verbreken.
Tekst gaat verder onder tabel. In 2010 stapte men over naar het
huidige puntensysteem. De eerste glansperiode De magere jaren Na
het seizoen van 2013 hing veteraan Webber zijn F1-helm aan de
wilgen. Landgenoot Daniel Ricciardo verving hem. De komst van het
nieuwe motorreglement zorgde voor een wisseling van de wacht op het
gebied van dominante Formule 1-teams. De Renault -krachtbron van
Red Bull was niet opgewassen tegen de sterke Mercedes-motor wat
maakte dat Vettel en Ricciardo alleen maar konden dromen van een
kampioenschap. Wél scoorde Ricciardo een drietal overwinningen,
Vettel bleef voor het eerst in zes seizoenen met lege handen
achter. Aan het eind van het seizoen besloot Vettel zijn biezen te
pakken en te verkassen naar Ferrari, het team waar zijn idool
Michael Schumacher zijn gloriejaren had gekend. Red Bull werd
tweede bij de constructeurs. In 2015 kende Red Bull een matig
seizoen. Ricciardo en diens nieuwe teamgenoot Daniil Kvyat
hengelden slechts drie podiumplaatsen binnen. Red Bull werd vierde
in het kampioenschap en scoorde voor het eerst sinds 2008 geen
overwinningen. Ondanks een gespannen relatie met motorleverancier
Renault, bleef Red Bull de Franse motorfabrikant in 2016 trouw. Het
team begon het seizoen op de manier waarmee het 2015 eindigde:
'rondzwemmend' achter de topteams. Vanaf de Grand Prix van Spanje
kreeg het team echter een nieuwe impuls: Max Verstappen verving
Daniil Kvyat en vergezelde Daniel Ricciardo als teamgenoot.
Verstappen maakte direct indruk: hij won zijn debuutrace op
achttienjarige leeftijd. Tijdens het restant van het seizoen
vochten Verstappen en Ricciardo voor ieder punt en bezorgden zij
Red Bull een tweede plaats in het eindklassement. Zowel in 2017 al
2018 kampte Red Bull wederom met een onbetrouwbare
Renault-krachtbron. Hoewel Verstappen en Ricciardo heel wat punten
en podiumplaatsen bij elkaar reden, konden zij niet meestrijden om
de wereldtitel. Zowel in 2017 als 2018 werd Red Bull derde in het
kampioenschap. Ricciardo besloot zijn geluk vanaf 2019 elders te
zoeken en vertrok - ironisch genoeg - naar het fabrieksteam van
Renault. Verstappen had daarentegen niets meer met Renault van
doen; hij reed vanaf dat seizoen met een Honda -motor. Met de
nieuwe motor leek Red Bull een stap in de goede richting te hebben
gezet. De motor bleek erg betrouwbaar en Verstappen wist drie keer
te winnen in 2019. Desondanks bleven de krachtbronnen van Mercedes
en Ferrari oppermachtig. Dat, in combinatie met de tegenvallende
resultaten van Ricciardo's vervangers Gasly (eerste seizoenshelft)
en Albon (tweede seizoenshelft) zorgde ervoor dat Red Bull wederom
derde werd. In 2020 borduurde Red Bull voort op de betrouwbaarheid
van een jaar eerder. Helaas voor het Oostenrijkse team was Mercedes
wederom een klasse apart. Verstappen scoorde in een seizoen dat
overschaduwd werd door de coronapandemie elf podiumplaatsen,
waarvan twee overwinningen. De Limburger en teamgenoot Albon
bezorgden Red Bull een tweede plaats onder de constructeurs. Tekst
gaat verder onder tabel. De mindere periode Comeback en dominantie
Vanwege het feit dat Alexander Albon zich niet kon meten aan Max
Verstappen, contracteerde Red Bull Racing de ervaren Sergio Perez
voor het team van 2021. Perez en Verstappen reden in 2021 met de
zogeheten RB16B, een doorontwikkeling van de RB16 uit 2020. De
nieuwe Red Bull-bolide bleek erg snel en al snel werd duidelijk dat
de Oostenrijkse renstal voor het eerst in jaren weer mee kon
strijden om het kampioenschap. De strijd werd hoofdzakelijk gevoerd
tussen zevenvoudig wereldkampioen Lewis Hamilton en de slechts
23-jarige Max Verstappen. Het hele seizoen dreven de twee kemphanen
elkaar tot de limiet - en soms erover. Het was Verstappen die aan
het langste eind trok en er met de wereldtitel vandoor ging na een
merkwaardige finalerace in Abu Dhabi. Vanaf 2022 gingen de
F1-reglementen flink op de schop. Ieder team werd verplicht aan de
start te verschijnen met een compleet ander model auto. Wederom
wist aerodynamica-genie Adrian Newey zijn team op de juiste manier
aan te sturen. De Red Bull RB18 was enorm snel én betrouwbaar. Max
Verstappen sleepte maar liefst vijftien(!) overwinningen binnen en
verbrak daarmee het record van Sebastian Vettel uit 2013.
Teamgenoot Perez won twee keer en stond ook geregeld op het podium.
Red Bull won het kampioenschap met overmacht en vestigde een nieuw
record met 759 punten. Schrijft Red Bull wederom geschiedenis in
2023? De tijd zal het leren. Op het moment dat dit artikel
geschreven wordt, wist Red Bull alle acht Grands Prix van het 2023
F1-seizoen te winnen. Één ding is zeker: de
energiedrankjes-fabrikant is inmiddels een van de meest
toonaangevende merken in de geschiedenis van de Formule 1. De
laatste jaren