Een indrukwekkend bezoek bij de helmfabrikant van Verstappen

Bij Schuberth denk je al gauw aan een Duits merk en dat is helemaal
correct. Het bedrijf werd namelijk opgericht in Duitsland en is
daar ook nog altijd actief. Toch worden de F1-helmen die men maakt
niet in Duitsland, maar in Italië gemaakt. In het Noorden van
Italië ligt in Schio de fabriek van Schuberth en juist daar mocht
RacingNews365 een bezoekje brengen aan de welbekende
helmenfabrikant. Ondanks dat een aantal fabrieken er in de Formule
1 spectaculair uitzien van de buitenkant, zoals bij bijvoorbeeld de
welbekende fabriek van McLaren en de nieuwe fabriek van Aston
Martin, zie je bij Schuberth aan de buitenkant niet direct dat je
naar binnen wandelt bij een hoogstaand, technologisch bedrijf. Een
reden daarvoor is makkelijk aan te wijzen. In de Italiaanse regio
waar de fabriek staat, is het namelijk niet toegestaan om nieuwbouw
neer te zetten. Men wordt gedwongen om een 'oud' gebouw te
gebruiken. Wanneer we het relatief oude pand binnenlopen, wordt bij
binnenkomst meteen duidelijk dat je je op Formule 1-niveau bevindt.
Net als bij de fabrieken van de F1-teams ziet alles er brandschoon
en splinternieuw uit. Na de eerste meters zie je ook direct hoe
logisch men alle afdelingen heeft ingericht, zodat het personeel op
alle afdelingen op een ideale manier kan samenwerken om de
kwaliteit van het eindproduct te kunnen garanderen. Het eindproduct
is in dit geval een helm die op F1-niveau gebruikt mag worden en
dat betekent heel veel in de autosport. Vanaf 2019 zijn de regels
wat betreft de veiligheid van de helm namelijk flink op de schop
gegaan. De FIA voerde zulke strenge regels in dat veel ervaren
helmmerken er niet in slaagde om binnen anderhalf jaar een helm te
maken die aan die unieke standaarden voldeed. Dat lukte Schuberth
uiteindelijk wel, maar wel pas nadat het heel veel testexemplaren
af had geschreven. Volgens de CEO van Schuberth, Alberto Dall'Oglio
gingen er zo'n 150 helmen aan vooraf voordat men een versie wist te
creëren die aan alle regels van de FIA voldeed. Het artikel gaat
verder onder de foto's van het werk in de fabriek. Je kan met de
pijltjes wisselen tussen de foto's. Een enorme klus dus, maar
dankzij het harde werk van Schuberth ging ook Max Verstappen
uiteindelijk in zee met het helmenmerk en daarom zien we de
Nederlander al sinds 2019 in actie komen met een Schubert-helm.
Naast de tweevoudig wereldkampioen rijden ook Sergio Perez en Nico
Hulkenberg met helmen van het Duitse bedrijf. Op de eerste afdeling
laat Alberto zien hoe het proces, logischerwijs, begint bij de
materialen. En die materialen zijn niet eenvoudig te verkrijgen.
Net als bij de chassis' van F1-auto's is er carbon (koolstof) nodig
om de helmen te maken. Niet zomaar een versie, want het gaat om een
pure vorm van carbon die zeer lastig te verkrijgen en zeer kostbaar
is. Daarnaast moet het carbon ook onder koude temperaturen vervoerd
en opgeslagen worden. Wanneer we met een groepje de ruimte binnen
gaan waar de eerste lagen van dit carbon gelegd worden, zien we dan
ook constant een thermometer voor onze neus hangen. Het is namelijk
ontzettend belangrijk dat de temperatuur in de ruimte constant is.
Een van de belangrijkste plekken waar het speciale carbonlaagje op
de helm zit, is net boven het vizier. Het is het gedeelte waar de
helm van Felipe Massa tijdens de Grand Prix van Hongarije in 2009
werd geraakt toen er een grote veer van een F1-bolide voor hem los
kwam. Het is ook precies de reden dat de FIA jaren later de regels
omtrent de helmkwaliteit aanscherpte. Het stuk boven de helm
beschermt namelijk het voorhoofd van de coureur, dat in het geval
van een crash, maar ook in het geval van rondvliegende onderdelen
of brokstukken de klap vaak incasseert. Om zo'n klap op te moeten
vangen moet een helm ontzettend stevig zijn en klappen op kunnen
vangen van verschillende snelheden. Dan hebben we het bijvoorbeeld
over een klap van een lichter onderdeel dat rondvliegt en met een
lagere snelheid tegen de helm klapt. Het klinkt misschien wat
onlogisch, maar technisch gezien gaat dat om een ander soort
impact. Dat de helm volgens de aangescherpte reglementen beide
soorten klappen moet kunnen incasseren, zorgde ervoor dat veel
helmfabrikanten juist moeite hadden om een geldige helm te maken.
De moeilijkheidsgraad zat erin, doordat men de juiste compromis
moest vinden tussen een lay-up die tegelijkertijd sterk als
elastisch is, om klappen bij iedere snelheid op te kunnen vangen.
Daarbij moest men precies het evenwicht zien te vinden tussen
impacts van lage als hoge snelheden. Uiteindelijk was Schuberth na
Stilo het tweede helmenmerk dat hierin slaagde. Het lukte het merk
vooral door gebruik te maken van uitstekend opgeleid en ervaren
personeel. Naast het materiaal is dat namelijk het vlak waarop het
verschil kan worden gemaakt. Nadat het carbon wordt uitgesneden
gaat het namelijk naar de volgende afdeling, de afdeling waar alle
stukken carbon worden gelegd. Dit deel van het proces is ontzettend
belangrijk, aangezien het ontzettend nauwkeurig moet gebeuren. Een
millimeter maakt het verschil tussen een helm die goed wordt
gekeurd, of afgekeurd. Ofwel het verschil tussen een helm die de
veiligheid van een coureur kan garanderen, of niet. Het artikel
gaat verder onder de fotoreportage. Op de eerste foto controleert
men de helm op fouten, op de tweede foto zie je Sven Krieter, die
onder andere de helm van Max Verstappen prepareert. Op de derde en
laatste foto zie je de CEO van Schuberth, Matteo Dall'Oglio (met de
helm van Verstappen in zijn handen), en Matteo Schieppati, (de
eindverantwoordelijke van de motorhelmen van Schuberth). Iedere dag
weer staat er dus veel druk op het personeel dat op locatie in
Schio zeer zorgvuldig en geconcentreerd te werk gaat. Het is voor
ons prachtig om van dichtbij te zien hoe nauwkeurig het personeel
op de afdeling te werk gaat en hoe zij genieten van het werk dat ze
verrichten. We spreken er over met Francesco, die de zestig al
gepasseerd is, maar dagelijks nog gepassioneerd aan de slag gaat om
de F1-coureurs te voorzien van de beste kwaliteit helmen. De
Italiaan is onwijs vriendelijk en laat stap voor stap aan ons zien
hoe hij de helm in elkaar legt. Francesco is de ervaren kracht
achter de groep van circa 6-8 werknemers die de helm uiteindelijk
stap voor stap in elkaar legt. Mannen en vrouwen, jong en oud,
werken samen om de helmen uiteindelijk te maken. Per persoon kunnen
ze maximaal twee helmen per dag in elkaar leggen, aangezien het
vier uur per helm kost om dit proces te voltooien. Daarbij kan er
tussendoor bijna geen pauze worden genomen, aangezien het een
doorlopend proces is, om zo de kwaliteit te kunnen garanderen. Het
toont aan hoe moeilijk het is om een helm op F1-niveau te maken. Op
alle vlakken moet iedereen namelijk constant op topniveau presteren
en daarnaast moet het materiaal eveneens van topkwaliteit zijn.
Uiteindelijk gaan de helmen een afdeling verder, waar ze de oven in
gaan. In dat proces valt alles op zijn plaats en krijgt de helm de
uiteindelijke vorm. Na dit proces wordt de helm direct
gecontroleerd en is het hopen dat er in het totale proces geen
fouten zijn gemaakt, anders wordt de helm alsnog afgekeurd. Bij
goedkeuring mogen de helmen verder naar de volgende afdeling. Op de
voorlaatste afdeling wordt de helm gespoten. Een designer maakt een
ontwerp voor de coureur en wanneer deze akkoord is, wordt de helm
gespoten. Dit wordt met de hand gedaan en daardoor is dit een
kostbaar proces, dat wederom zeer zorgvuldig wordt uitgevoerd. Vaak
wordt het design van de helm al maanden voor een Grand Prix
gemaakt, zodat men tijdig aan het spuitwerk kan beginnen en ook de
mini-helmets gemaakt kunnen worden. Tijdens het slotstuk van het
ontwikkelingsproces zien we een bekende naam uit de Formule
1-paddock terug in de fabriek. Het is Sven Krieter, die iedere
Grand Prix aanwezig is op het circuit, waar we hem dan ook
regelmatig druk in de weer zien. Krieter moet de binnenkant van de
helm vullen en ervoor zorgen dat de helm een coureur gegoten zit.
Het is niet makkelijk om de coureur 100% tevreden te houden en
daarom is de Duitser altijd zeer zorgvuldig in het proces. Zo moet
hij niet alleen de binnenkant vullen met kussentjes, maar ook het
juiste vizier kiezen. Dat is nog geen eenvoudig proces, want bij
sommige races zijn de weersomstandigheden verraderlijk, dus moet
Krieter ervoor zorgen dat hij voor de start de juiste keuze heeft
gemaakt, al heeft de coureur natuurlijk ook inbreng in dit proces.
Hopelijk voor Krieter gaat hij in Zandvoort een rustig weekend
tegemoet, al lopen de weersvoorspellingen nog uiteen!