De situatie Sergio Perez: wanneer grijpt Red Bull in?
209 punten. Dat is het gat tussen Max Verstappen en Sergio Perez.
Een groot gat. Een té groot gat als je het mij vraagt. Natuurlijk,
Verstappen presteert uitmuntend. En nee, dat zeg ik niet omdat ik
chauvinistisch ben of een zogeheten oranje bril op heb. De cijfers
liegen niet. Laat het even landen: Verstappen kwam afgelopen
weekend qua wereldtitels op gelijke hoogte met onder meer Niki
Lauda en Ayrton Senna. Dat zijn niet de minste namen. Goed, terug
naar de orde van de dag: de prestaties van Sergio Perez. De reden
dat ik in de vorige alinea stilstond bij het talent waar onze
landgenoot Verstappen over beschikt, is om nogmaals te
verduidelijken dat het niet eenvoudig is om teamgenoot van de
Nederlander te zijn. Niet voor Pierre Gasly, niet voor Alexander
Albon en niet voor Sergio Perez. Voor niemand niet. Wél is er een
verwachtingspatroon als je Formule 1-coureur bent. Zeker als je dat
bent bij een topteam, dat tevens één van de grootste merken ter
wereld is. Als je weekend in, weekend uit fouten maakt en 209
punten achterstand hebt op je teamgenoot, voldoe je niet aan dat
verwachtingspatroon. Ook al heet je teamgenoot Max Verstappen. Knak
Perez begon het seizoen goed, met twee overwinningen in vier races.
Ja, in Saoedi-Arabië had hij wat geluk met de problemen die
Verstappen kende gedurende de kwalificatie, maar hij stond wel
gewoon zijn mannetje. Hoewel ik er niet van uitging dat er zich een
titelstrijd à la Prost en Senna of Hamilton en Rosberg zou
ontvouwen, had ik wel het vertrouwen dat Perez dit seizoen dan
eindelijk eens wat meer weerstand zou kunnen bieden richting zijn
teamgenoot. Dat vertrouwen was echter binnen anderhalf uur
verdwenen op zondag 7 mei 2023. Op die dag vond de Grand Prix van
Miami plaats. In gelijk materiaal finishte Perez zo'n vijf seconden
achter Verstappen, en dat terwijl de Mexicaan vanaf pole startte en
Verstappen de race als negende aanving. 'Oef, dat komt wel even
binnen', dacht ik bij mezelf. In de races daarna ging het keer op
keer mis voor Perez. Een crash in de kwalificatie voor de Grand
Prix van Monaco, een grindbak-avontuurtje in Spanje, een
vroegtijdig kwalificatie-einde in Canada, een knuffelmoment met de
vangrail in Hongarije... 'Hoe lang kan dit nog duren?', stelde ik
mezelf de vraag bij het ingaan van de zomerstop. 'Wow! Dat is een
potentiële wereldkampioen!' Na de F1-vakantieperiode meldde Perez
aan onder andere RacingNews365 dat zijn vormcrisis over zou zijn en
hij het tij zou keren. Na een teleurstellend weekend in Zandvoort
reed hij een dijk van een race in Italië en was er inderdaad weer
hoop. In Singapore kende Perez echter wèèr een klungelig weekend.
Ja, de RB19 presteerde verre van optimaal in Marina Bay, maar
Perez' teamgenoot haalde wél het maximale eruit - en dat zonder een
'do or die move' uit te voeren op Alex Albon. De Grand Prix van
Japan laat ik buiten beschouwing. Weet je een beetje wat er in de
wereld der Formule 1 speelt, dan weet je dat Perez ook in het land
van de rijzende zon geen best weekend beleefde. "Het was niet ons
weekend" en "We komen terug tijdens de volgende race", zijn quotes
die iedere zondagavond na een race op Perez' Instagramkanaal
verschijnen. 'Spijtig, maar wanneer houdt het op? Wanneer verlost
hij zichzelf van deze ellende?'", denk ik keer op keer. Zeker als
ik terugkijk naar de carrière van Perez: de beste man kan écht wel
een aardig potje sturen. In 2012 was hij één van de beste coureurs
op de grid. In zijn Sauber liet hij dingen zien waarvan ik dacht:
'Wow! Dat is een potentiële wereldkampioen!' De glans is eraf
Helaas wist Checo zich ook in Qatar niet te verlossen van alle
ellende. Straffen voor het overschrijden van tracklimits en een
botsing (inclusief DNF) in de sprintrace kenmerkten het weekend van
de Mexicaanse coureur. En ja, de touché met Esteban Ocon en Nico
Hulkenberg gedurende de sprint kon hij niets aan doen. Feit is wel
dat Perez - dankzij zijn eigen optreden in de sprintkwalificatie -
wèèr in de hoek zat waar de klappen vallen: het middenveld. Ik denk
dat hij zich niet meer weet te herpakken. Nu niet en volgend
seizoen niet. Daarbij wordt hij in januari 34 en rijdt hij al meer
dan tien jaar in de Formule 1. De glans is eraf. Ik ben benieuwd of
en wanneer Red Bull eventueel ingrijpt. Wellicht grijpt Perez zelf
in, omdat de druk erg hoog is en hij aan zijn mentale gezondheid
moet denken. Van de andere kant: hoe je het ook went of keert:
Perez staat tweede in het kampioenschap, Red Bull vergroot nog
steeds haar marktaandeel in Mexico en er is geen natuurtalent die
Christian Horner en Dr. Helmut Marko 'even snel' naast Max
Verstappen kunnen zetten. Kortom: ik ben van mening dat de Sergio
Perez zijn kansen heeft gehad. We zullen zien wanneer het doek valt
en wie zijn vervanger wordt. Wie de juiste vervanger is en of die
wél opgewassen is tegen Verstappen? Dat is een interessant
onderwerp voor een volgende column.
Een groot gat. Een té groot gat als je het mij vraagt. Natuurlijk,
Verstappen presteert uitmuntend. En nee, dat zeg ik niet omdat ik
chauvinistisch ben of een zogeheten oranje bril op heb. De cijfers
liegen niet. Laat het even landen: Verstappen kwam afgelopen
weekend qua wereldtitels op gelijke hoogte met onder meer Niki
Lauda en Ayrton Senna. Dat zijn niet de minste namen. Goed, terug
naar de orde van de dag: de prestaties van Sergio Perez. De reden
dat ik in de vorige alinea stilstond bij het talent waar onze
landgenoot Verstappen over beschikt, is om nogmaals te
verduidelijken dat het niet eenvoudig is om teamgenoot van de
Nederlander te zijn. Niet voor Pierre Gasly, niet voor Alexander
Albon en niet voor Sergio Perez. Voor niemand niet. Wél is er een
verwachtingspatroon als je Formule 1-coureur bent. Zeker als je dat
bent bij een topteam, dat tevens één van de grootste merken ter
wereld is. Als je weekend in, weekend uit fouten maakt en 209
punten achterstand hebt op je teamgenoot, voldoe je niet aan dat
verwachtingspatroon. Ook al heet je teamgenoot Max Verstappen. Knak
Perez begon het seizoen goed, met twee overwinningen in vier races.
Ja, in Saoedi-Arabië had hij wat geluk met de problemen die
Verstappen kende gedurende de kwalificatie, maar hij stond wel
gewoon zijn mannetje. Hoewel ik er niet van uitging dat er zich een
titelstrijd à la Prost en Senna of Hamilton en Rosberg zou
ontvouwen, had ik wel het vertrouwen dat Perez dit seizoen dan
eindelijk eens wat meer weerstand zou kunnen bieden richting zijn
teamgenoot. Dat vertrouwen was echter binnen anderhalf uur
verdwenen op zondag 7 mei 2023. Op die dag vond de Grand Prix van
Miami plaats. In gelijk materiaal finishte Perez zo'n vijf seconden
achter Verstappen, en dat terwijl de Mexicaan vanaf pole startte en
Verstappen de race als negende aanving. 'Oef, dat komt wel even
binnen', dacht ik bij mezelf. In de races daarna ging het keer op
keer mis voor Perez. Een crash in de kwalificatie voor de Grand
Prix van Monaco, een grindbak-avontuurtje in Spanje, een
vroegtijdig kwalificatie-einde in Canada, een knuffelmoment met de
vangrail in Hongarije... 'Hoe lang kan dit nog duren?', stelde ik
mezelf de vraag bij het ingaan van de zomerstop. 'Wow! Dat is een
potentiële wereldkampioen!' Na de F1-vakantieperiode meldde Perez
aan onder andere RacingNews365 dat zijn vormcrisis over zou zijn en
hij het tij zou keren. Na een teleurstellend weekend in Zandvoort
reed hij een dijk van een race in Italië en was er inderdaad weer
hoop. In Singapore kende Perez echter wèèr een klungelig weekend.
Ja, de RB19 presteerde verre van optimaal in Marina Bay, maar
Perez' teamgenoot haalde wél het maximale eruit - en dat zonder een
'do or die move' uit te voeren op Alex Albon. De Grand Prix van
Japan laat ik buiten beschouwing. Weet je een beetje wat er in de
wereld der Formule 1 speelt, dan weet je dat Perez ook in het land
van de rijzende zon geen best weekend beleefde. "Het was niet ons
weekend" en "We komen terug tijdens de volgende race", zijn quotes
die iedere zondagavond na een race op Perez' Instagramkanaal
verschijnen. 'Spijtig, maar wanneer houdt het op? Wanneer verlost
hij zichzelf van deze ellende?'", denk ik keer op keer. Zeker als
ik terugkijk naar de carrière van Perez: de beste man kan écht wel
een aardig potje sturen. In 2012 was hij één van de beste coureurs
op de grid. In zijn Sauber liet hij dingen zien waarvan ik dacht:
'Wow! Dat is een potentiële wereldkampioen!' De glans is eraf
Helaas wist Checo zich ook in Qatar niet te verlossen van alle
ellende. Straffen voor het overschrijden van tracklimits en een
botsing (inclusief DNF) in de sprintrace kenmerkten het weekend van
de Mexicaanse coureur. En ja, de touché met Esteban Ocon en Nico
Hulkenberg gedurende de sprint kon hij niets aan doen. Feit is wel
dat Perez - dankzij zijn eigen optreden in de sprintkwalificatie -
wèèr in de hoek zat waar de klappen vallen: het middenveld. Ik denk
dat hij zich niet meer weet te herpakken. Nu niet en volgend
seizoen niet. Daarbij wordt hij in januari 34 en rijdt hij al meer
dan tien jaar in de Formule 1. De glans is eraf. Ik ben benieuwd of
en wanneer Red Bull eventueel ingrijpt. Wellicht grijpt Perez zelf
in, omdat de druk erg hoog is en hij aan zijn mentale gezondheid
moet denken. Van de andere kant: hoe je het ook went of keert:
Perez staat tweede in het kampioenschap, Red Bull vergroot nog
steeds haar marktaandeel in Mexico en er is geen natuurtalent die
Christian Horner en Dr. Helmut Marko 'even snel' naast Max
Verstappen kunnen zetten. Kortom: ik ben van mening dat de Sergio
Perez zijn kansen heeft gehad. We zullen zien wanneer het doek valt
en wie zijn vervanger wordt. Wie de juiste vervanger is en of die
wél opgewassen is tegen Verstappen? Dat is een interessant
onderwerp voor een volgende column.
