Ricciardo niet helemaal zonder ongemak achter het Formule 1-stuur
Daniel Ricciardo keerde tijdens de Formule 1 Grand Prix van de
Verenigde Staten een week geleden voor het eerst sinds zijn
blessure terug achter het stuur van de AlphaTauri-cockpit. Qua
resultaat was het weekend niet om over naar huis te schrijven,
onder andere door schade, maar hoe voelde hij zich tijdens en na de
races fysiek? Hoe ging het met 'de schade' aan zijn hand? Ricciardo
geeft ten overstaan van onder andere RacingNews365 antwoord: "Nou,
gelukkig gebruik ik mijn pink niet zoveel. Af en toe moet ik de
pink even van het stuur afhalen, maar ook als je pusht kom je daar
nog wel mee weg, dus al met al ging het niet zo verkeerd." De echte
hinder zat hem wat meer in het feit dat de hand en de pols een
trainingsachterstand hadden: "Het is meer dat het nog wat ontbreekt
aan kracht in de pols. Door minder te trainen verlies je wat van de
controle daarover, en daardoor kwam die hand wat vermoeid uit de
strijd." Niks waar hij zich zorgen over maakt, overigens: "Het is
ook weer niet dat hij verkrampt was en dat ik moest overwegen te
stoppen, maar wellicht dat ik in de wiel-aan-wiel gevechten wel
zoiets had van 'ik moet die gasten nu zeker niet zien te raken'.
"Ik was wat voorzichtig, maar uiteindelijk zonder echte aanleiding.
Ik klapte af en toe bijvoorbeeld ook wat harder over de kerbstones,
maar daarbij hield de pols zich goed. Dus ik ben blij dat ik die
comeback af heb kunnen vinken. Afgelopen weekend mocht het al geen
excuus meer zijn en nu is het al helemaal geen issue meer."
Verenigde Staten een week geleden voor het eerst sinds zijn
blessure terug achter het stuur van de AlphaTauri-cockpit. Qua
resultaat was het weekend niet om over naar huis te schrijven,
onder andere door schade, maar hoe voelde hij zich tijdens en na de
races fysiek? Hoe ging het met 'de schade' aan zijn hand? Ricciardo
geeft ten overstaan van onder andere RacingNews365 antwoord: "Nou,
gelukkig gebruik ik mijn pink niet zoveel. Af en toe moet ik de
pink even van het stuur afhalen, maar ook als je pusht kom je daar
nog wel mee weg, dus al met al ging het niet zo verkeerd." De echte
hinder zat hem wat meer in het feit dat de hand en de pols een
trainingsachterstand hadden: "Het is meer dat het nog wat ontbreekt
aan kracht in de pols. Door minder te trainen verlies je wat van de
controle daarover, en daardoor kwam die hand wat vermoeid uit de
strijd." Niks waar hij zich zorgen over maakt, overigens: "Het is
ook weer niet dat hij verkrampt was en dat ik moest overwegen te
stoppen, maar wellicht dat ik in de wiel-aan-wiel gevechten wel
zoiets had van 'ik moet die gasten nu zeker niet zien te raken'.
"Ik was wat voorzichtig, maar uiteindelijk zonder echte aanleiding.
Ik klapte af en toe bijvoorbeeld ook wat harder over de kerbstones,
maar daarbij hield de pols zich goed. Dus ik ben blij dat ik die
comeback af heb kunnen vinken. Afgelopen weekend mocht het al geen
excuus meer zijn en nu is het al helemaal geen issue meer."
