Waarom de prestaties van mens en machine flink fluctueren in Mexico

Het blijft een vreemde gewaarwording. Vanaf het eerste moment dat
de coureurs het Autodromo Hermanos Rodriguez in Mexico-Stad
betraden, gebeuren de gekste dingen. Neem bijvoorbeeld de vrije
trainingen, waarin Alex Albon in de Williams uit het niets de
naaste belager van Max Verstappen bleek te zijn. Was de
kwalificatie zo goed? Nee, de beide Williams-coureurs kwamen niet
verder dan P14 en P20, al zag Albon wel een plaatsje in Q3 aan de
horizon verdwijnen door track limits. Goed, dat was een voorbeeld
qua materiaal en een optimaal presterende coureur. Toch waren op
vrijdag ook de gaten tussen teamgenoten ontzettend groot. Charles
Leclerc was in de Ferrari een flinke klap sneller dan Carlos Sainz,
George Russell zette Mercedes-teamgenoot Lewis Hamilton op een
grote achterstand en Valtteri Bottas liet Guanyu Zhou alle hoeken
van het circuit zien. In de kwalificatie stonden deze mannen ineens
weer vrij dicht bij elkaar. Sterker nog: alle coureurs startten
naast elkaar op de grid. En dan hebben we het nog niet eens gehad
over het feit dat Ferrari alleen in Q3 kwam bovendrijven en heel
verrassend de eerste startrij opeiste, voor de tot op dat moment
ongenaakbare Verstappen. Russell had na de kwalificatie tegenover
onder andere RacingNews365 wel een verklaring voor de wisselvallige
prestaties. "Het gaat erom hoe de banden reageren in de outlap. Je
probeert altijd extra tijd te vinden, maar er leek juist een
aftakeling plaats te vinden als je de band iets te ver over de
limiet pushte. Je had of de limiet gevonden en een geweldige ronde,
of je was nergens omdat je te veel had gepusht. Wij hadden het niet
bij het rechte eind." De tekst gaat verder onder de afbeelding. De
vraagtekens zullen in Mexico altijd blijven bestaan Deze reactie
van de Mercedes-coureur zou kunnen suggereren dat het een kwaliteit
van een coureur is om de banden in de juiste window te krijgen.
Feit is echter dat het in Mexico een flinke uitdaging is om de
gedragingen van de auto en de banden te begrijpen. Wisten Leclerc
en Sainz waarom ze ineens in staat bleken om de eerste en tweede
plaats te pakken in de kwalificatie? Nee. En dat is de crux. De
ligging van het circuit maakt dat het voor teams praktisch
onmogelijk is om de prestaties te optimaliseren. Op meer dan
tweeduizend meter hoogte doet een auto rare dingen, terwijl je als
team van tevoren misschien wel hele andere verwachtingen hebt. De
enorme frustratie van Albon in de kwalificatie bleef zonder enig
respons. Williams zal tijdens de sessie werkelijk geen idee hebben
gehad wat er was 'veranderd'. Dat maakt ook dat je op basis van de
Grand Prix van Mexico moeilijk kan zeggen of een coureur
fantastisch of slecht heeft gepresteerd. Iedereen is het er over
eens dat Daniel Ricciardo een geweldige prestatie afleverde door P4
te pakken voor de race, wat ook zo is als je kijkt naar zijn
prestaties door het weekend heen, maar de Australiër vond het zelf
ook een verrassing. Natuurlijk is het niet best als er een seconde
verschil waar te nemen is tussen teamgenoten, toch is het een helse
uitdaging om alle eindjes aan elkaar te knopen. De Grand Prix van
Mexico: het blijft een fiesta voor de kijkers en een
hoofdpijndossier voor mens en machine.