Hoe de Formule 1-droom van Tom Coronel uiteen spatte

24 jaar geleden, op 16 en 17 december 1999, nam Tom Coronel plaats
in de Arrows op het circuit van Barcelona. Voor het eerst in zijn
carrière reed de talentvolle coureur in een Formule 1-auto, iets
wat hem goed afging. Na twee testdagen was de stemming opgetogen
bij teambaas Tom Walkinshaw, Coronel en zijn management bestaande
uit Franz Tost en Willi Weber. Verstappen versus Coronel De strijd
om het tweede stoeltje bij Arrows werd een strijd tussen twee
Nederlanders. Jos Verstappen wilde terugkeren op de F1-grid na een
mislukt avontuur met Honda, het team dat halverwege 1999 ter ziele
ging. De grootse plannen en de gouden kans van Verstappen viel in
duigen. Samen met manager Huub Rothengatter aasde hij op een
tweejarig contract bij Arrows. Tom Coronel wist zich gesterkt door
een zeer ervaren management. Willi Weber, de man die Michael
Schumacher groot maakte in de Formule 1, werd geflankeerd door
Franz Tost. Laatstgenoemde is al sinds jaar en dag teambaas van
AlphaTauri, maar zet na dit jaar een punt achter zijn carrière. "Ik
wist dat Jos mijn concurrent was. Dat was vanaf het allereerste
moment al duidelijk. Voor mij was dat ook geen enkel probleem, we
streden beiden voor dat stoeltje en hadden allebei een plan", aldus
Coronel. Ambitieus aandelenplan Dat er geld betaald moest worden
voor een stoeltje bij Arrows was van meet af aan duidelijk. Pedro
de la Rosa kon zich 'inkopen' dankzij sponsor Repsol en ook het
tweede stoeltje zou gaan naar een coureur die geld meebracht. "In
die tijd was dat niet vreemd, nu nog altijd niet. Destijds stonden
er misschien vijf coureurs op de grid die geen sponsorgeld
meebrachten", blikt Coronel terug. "We wisten dat wij zes miljoen
gulden op tafel moesten leggen. Daarvoor hadden we tot half
februari de tijd en we hadden een ambitieus plan klaar staan. De
helft van het benodigde budget hadden we reeds binnen en voor de
andere helft zag het er ook erg goed uit." Het plan om de
resterende drie miljoen binnen te halen bestond uit een
aandelenplan. Geïnteresseerden konden een aandeel Tom Coronel
kopen. De race-activiteiten van Coronel kwamen in een aparte BV
terecht en de aandeelhouders konden profiteren van de winst die
daarin werd behaald. "Voor het bedrag van zes miljoen gulden zou ik
het complete F1-seizoen 2000 voor Arrows mogen rijden. We hadden
een aandelenplan klaar liggen waarin mensen een aandeel 'Coronel'
konden kopen. Er was zeer veel animo voor dat aandelenplan, waarbij
we al veel inschrijvingen hadden en spraken met geïnteresseerden."
In het Limburgse werkten Verstappen en Rothengatter ook aan hun
plan om Jos terug te krijgen in de Formule 1. Daarvoor was ook
sponsorgeld nodig, hoeveel zou het management van Verstappen nooit
openbaren. De F1-droom viel in duigen Coronel, Weber en Tost waren
vol vertrouwen dat ze erin zouden slagen om het contract rond te
krijgen. De deadline van half februari was nog niet gepasseerd,
toen Walkingshaw eind januari opbelde. "Tom (Walkingshaw, red.)
belde me op en zei dat hij zijn keuze had gemaakt. Hij had voor Jos
gekozen. Het werd een gesprek in de categorie 'dankjewel en veel
succes verder met je carrière'." Het telefoontje kwam totaal
onverwacht voor Coronel: "We hadden nog twee weken de tijd om het
geld bijeen te krijgen, alles zag er erg goed uit en ik weet zeker
dat we ook geslaagd waren in onze missie. Arrows koos echter voor
Jos." Van wrok of rivaliteit tussen Verstappen en Coronel was nooit
sprake. "Nee, dat werd soms wel zo neergezet in de media, maar was
absoluut niet zo. We hebben beide onze plussen en minnen. Jos had
meer ervaring dan ik en hij heeft het contract eerder getekend. Dan
ga ik er ook vanuit dat zij de financiële middelen eerder hadden
dan wij." Coronel ging 'all-in' voor het stoeltje bij Arrows:
"Weber, Tost en ik zagen dit als de juiste route. Er waren ook geen
andere competitieve stoeltjes beschikbaar. Er was ook geen plan B
voor ons. Het was Arrows of anders niets." Jos Verstappen kwam in
2000 en 2001 uit voor Arrows, waarin hij uitgroeide tot een
publiekslieveling. De wagen was vaak onbetrouwbaar en in het
laatste seizoen kwam deze stelselmatig tekort. Desondanks
schitterde Verstappen met regelmaat. Ondanks een contract voor 2002
zette Walkinshaw Verstappen op straat, om plaats te maken voor
Heinz-Harald Frentzen. Het waren de laatste stuiptrekkingen van het
team, dat halverwege het seizoen failliet ging.