Waar hebben Formule 1- en Michael Schumacher-fans recht op?

Als je dit leest, lees je een column van een Michael Schumacher-fan
pur sang. Is het journalistiek correct om zo je voorkeuren uit de
doeken te doen? Vanuit objectiviteitsoogpunt waarschijnlijk niet,
maar het is wel zo. Aan de andere kant is uitgesproken
subjectiviteit misschien ook wel de ultieme vorm van objectiviteit.
Het geeft jou als lezer de kans om alles wat een auteur schrijft
over een thema in het bepaald daglicht te plaatsen. Als fan kan ik
geen tribute-video van Michael Schumacher aanzetten zonder dat de
tranen me in de ogen springen. Het brengt me terug naar vervlogen
tijden, naar tijden bovendien waarin het glashelder was hoe het met
Schumacher ging: doorgaans goed, want hij won nogal wat. Tot op de
dag van vandaag heeft hij het ultieme F1-record in handen, namelijk
het record van meeste wereldtitels, een record dat hij deelt met
Lewis Hamilton. Dat we nu niet weten hoe het met hem gaat, zal
menig liefhebber steken. Mij wel in ieder geval, al was dat in het
verleden veel meer het geval. Toen was ik ook arrogant genoeg om te
denken dat we er als fan recht op hadden om te weten hoe het met
hem gaat. Nu weet ik dat dat nergens op slaat. Het argument dat hij
aan F1-fans geld heeft verdiend, bijvoorbeeld door de verkoop van
F1-merchandise slaat als een tang op een varken. De enige redelijke
tegenprestaties die je mag verwachten is dat jij (of ik in dit
geval) dat ene schaalmodel neer kan zetten dat je toch al wilde
hebben. Niemand heeft jou tot die aankoop verplicht en dat maakt
dat de familie Schumacher, of Michael specifiek, haar fans niets
verplicht is. Wil ik niet langer weten hoe het met Schumacher gaat?
Natuurlijk wel en ik zou het toejuichen als ze meer openheid van
zaken zouden geven, maar het is helemaal aan de familie om te
bepalen hoe ze met de situatie omgaan. Iemands gezondheid is zoiets
precairs en boven alles privé, dat we dat alleen maar kunnen
respecteren. Je moet er toch niet aan denken dat dit in jouw eigen
persoonlijke kringen voorkomt en de hele wereld er bovenop zit? Dat
Schumacher een publiek persoon was, met de nadruk op was, doet daar
niks aan af. Bovendien vertellen de quotes van diverse mensen nabij
Schumacher die claimen dat 'hij niet meer dezelfde Schumacher is'
je al heel veel. Als dan ook Mick Schumacher nog vertelt dat hij er
alles voor over zou hebben om nog één keer met zijn vader van
gedachten te kunnen wisselen, is dat veelzeggend en boven alles
hartverscheurend. Je gunt het Mick toch dat zijn vader hem terzijde
had kunnen staan gedurende zijn F1-carrière. Hoe anders was het dan
wellicht gelopen? De zeven wereldtitels van zijn vader zal hij vast
niet hebben kunnen evenaren, die zeven wereldtitels die eerder
genoemde tribute-video's zo fraai in beeld brengen. Het zijn de
beelden die ik graag voor ogen houdt als ik denk aan Michael
Schumacher, dan maar met vochtige ogen. " Michael Schumacher ist
Weltmeister!! ", heerlijke quotes. " Who likes me or loves me, I'm
happy about it. Who doesn't, I can understand, because you can't be
loved by everybody. " Helemaal waar. Zeven wereldtitels, ga er maar
aan staan, wat een geweldenaar! Een geweldenaar zoals Max
Verstappen dat nu ook is. Toch raakt het me, hoezeer ik ook Max
bewonder, niet op dezelfde wijze als pak 'm beet 20 jaar geleden
toen dat wel het geval was met Michael. Is dat jeugdsentiment?
Ongetwijfeld. Met gekamde haartjes op de bank kijken naar die ene
man in het rood die alles won. Saai? Nooit! Had ik al gezegd dat ik
fan ben? Nee? Bij dezen. Onvoorwaardelijk. #KeepFightingMichael