De vijf sluwste vossen uit de wereld der Formule 1

Laat ik met de deur in huis vallen: een column zou geen column zijn
als er geen persoonlijke mening in verworven zit. Dat lijkt
vanzelfsprekend, maar toch licht ik het graag even extra toe. In
dit artikel noem ik een aantal personen die verdomd goed
weten/wisten hoe je optimaal gebruik kunt maken van de politieke
kant van de koningsklasse van de autosport. Soms pakt dat goed uit,
soms wat minder... Uiteraard zijn er véél meer namen die in dit
rijtje zouden passen, daar ben ik mij maar al te goed van bewust.
De figuren die ik hieronder opsom zijn de eersten waar mijn
collega's en ik aan dachten. Ben je het er niet mee eens of ben je
van mening dat er een naam is die absoluut mist in dit item? Laat
het ons weten in de reacties en wellicht komt er een vervolg op dit
artikel! Fernando Alonso You either hate him or love him, Fernando
Alonso. De Spaanse coureur kwam de F1 binnen rond de eeuwwisseling
en viel direct op. In het begin voornamelijk door zijn ruwe
snelheid, maar niet lang daarna ook vanwege zijn opvallende
karakter. Dat begon al tijdens de succesjaren bij Renault, waar hij
als eerste rijder vaak het betere materiaal los wist te peuteren
bij zijn meerderen, waardoor teamgenoot Giancarlo Fisichella het
met minder moest doen. Toen El Nano in de gaten kreeg dat Renault
wellicht niet zo goed voor de dag zou komen in 2007, besloot hij
nog gedurende 2006 een contract bij McLaren te tekenen. Zijn tijd
bij McLaren was van korte duur: wegens een interne strijd met
rookie-teamgenoot Lewis Hamilton vertrok hij na slechts één seizoen
alweer. Menig doorgewinterde F1-fan zal zich de GP van Hongarije in
2007 nog herinneren, waar Nando Hamilton bewust ophield in de
pitstraat zodat de Brit geen snelle ronde meer kon klokken. Na zijn
korte McLaren-avontuur keerde Alonso terug bij Renault, waar hij
zich - voor het oog van de buitenwereld - rustig hield. Dat bleef
zo, tot de GP van Singapore (2008), waar de Spanjaard onderdeel
werd van het befaamde crashgate-schandaal. In 2010 tekende Alonso
een contract bij Ferrari. Lange tijd boterde het goed tussen de
tweevoudig wereldkampioen en de Italiaanse renstal, maar na verloop
van tijd ontstonden er scheurtjes in het huwelijk. De reden? Alonso
zou naar verluidt 'te veel interne politieke spelletjes' hebben
gespeeld. In 2015 verliet Alonso het team via de achterdeur en ging
hij opnieuw aan de slag bij McLaren. McLaren verkeerde in een
dramatische periode en na 2018 hing Alonso de veteraan zijn F1-helm
tijdelijk aan de wilgen. In 2021 maakte hij een verrassende
comeback bij Alpine (Renault). Alonso boekte prima resultaten, maar
tekende achter de rug van Alpine om een gigantisch
miljoenencontract bij Aston Martin, te midden van 2022. Iets dat de
Fransen niet verwachtten, waardoor ze met de handen in het haar
kwamen te zitten wat betreft hun rijdersduo voor 2023... Bernie
Ecclestone De Rolling Stones maakten rock & roll mondiaal
geliefd, Cruijff en Pelé maakten het voetbal groot en Bernie
Ecclestone maakte van de Formule 1 een wereldsport. Dat ging niet
zonder slag of stoot. De van origine garagehouder trad de sport
binnen in de jaren vijftig en pakte door te midden van de jaren
zeventig, toen hij het Brabham-team kocht. In deze periode startte
The Bern tevens met het verhandelen van televisierechten voor de
Formule 1, een ware kickstart voor de inkomsten van wat inmiddels
zo goed als 'zijn' sport was geworden. Ecclestones zakelijke visie
leidde ertoe dat de F1 stevig gecommercialiseerd werd. Oude,
vervallen circuits - zoals dat van Zandvoort - verdwenen van de
kalender en Ecclestone sloot interessante deals met jan en alleman
om van de koningsklasse een miljoenenindustrie te maken.
Bovenstaande werd des te meer duidelijk in 1997, toen het Verenigd
Koninkrijk tabaksreclame in de sportwereld wilde verbieden.
Ecclestone stak daar een stokje voor door met voormalig premier
Tony Blair om tafel te gaan. Het resultaat? De overheid maakte een
uitzondering; de F1 kon 'gewoon' doorgaan met het voeren van
tabaksreclame. Goed, de bijzondere praktijken van Ecclestone zijn
niet in één item te benoemen. Er kan een heel boek - of misschien
zelfs wel een omnibus - over geschreven worden. Wat te denken van
dát weekend in Indianapolis in 2005 en Big Bernies rol in de
crashgate-zaak? Of die keer dat hij zei dat hij "een kogel zou
vangen voor Poetin", beboet werd voor fraude en aangehouden werd
omdat hij een wapen mee probeerde te nemen tijdens een vlucht naar
Zwitserland...? Flavio Briatore Flavio Briatore staat vooral bekend
als de man die de carrières van Michael Schumacher en Fernando
Alonso grootmaakte. Echte F1-kenners weten echter ook haarfijn dat
de Italiaan allesbehalve een heilig boontje is... Briatore en zijn
Benetton-team boekten vele successen in de jaren negentig. In 1994
en 1995 werd Schumacher wereldkampioen; Briatore was op dat moment
zijn teambaas. Benetton werd er echter van beschuldigd in 1994 met
illegale software te rijden, iets dat Briatore ontkende maar
dondersgoed wist. Het was overigens niet de eerste keer dat
Briatore en Benetton in opspraak waren. Briatore werkte al sinds
eind jaren zeventig voor het kledingmerk en werd in zijn beginjaren
meermaals beschuldigd en veroordeeld voor fraude. In 2009 kwam naar
buiten dat Briatore dé grootste spil was in de crashgate-zaak van
2008, welke zich afspeelde tijdens de GP van Singapore. Briatore
had Nelson Piquet opzettelijk laten crashen zodat diens teamgenoot
Alonso de race op strategie kon winnen. Toen het verhaal naar
buiten kwam werd Briatore verbannen uit de Formule 1, een
beslissing die later werd teruggedraaid. Jean-Marie Balestre
Jean-Marie Balestre was in de jaren zeventig, tachtig en negentig
een kopstuk bij de FIA en FISA. In de vroege jaren tachtig speelde
hij een belangrijke rol in het 'FISA-FOCA-conflict', een politieke
strijd over de financiën en controle binnen de Formule 1. Balestre
en zijn tegenstander, Ecclestone, bereikten uiteindelijk een
compromis na een interventie van Enzo Ferrari. In 1981 ondertekende
Balestre het eerste Concorde Agreement, waarin de FOCA de
commerciële rechten van de Formule 1 verkreeg, terwijl de FIA de
controle behield over de sportieve en technische aspecten. In het
midden van de jaren tachtig was Balestre actief betrokken bij het
Wereldkampioenschap Rally, met name tijdens het tijdperk van het
Groep B-segment. Na een reeks dodelijke ongevallen in het seizoen
van 1986, nam Balestre het besluit om de gehele Groep B-klasse uit
het kampioenschap te verbannen, wat resulteerde in aanzienlijke
kritiek en controverse. Balestre werd meermaals beschuldigd van
machtsmisbruik, met als opvallend voorbeeld de titelstrijd tussen
Alain Prost en Ayrton Senna in de Formule 1 in 1989. Na het
incident tussen Prost en Senna in Suzuka kwamen er insinuaties in
Autosport Magazine dat Balestre de uitkomst van het kampioenschap
in het voordeel van Prost had gemanipuleerd door de
diskwalificatie, boete en schorsing van Senna. Deze gebeurtenis
leidde tot de aanstelling van Max Mosley als president van de FISA.
Michael Schumacher Michael Schumacher mag absoluut niet ontbreken
in dit rijtje. De zevenvoudig wereldkampioen heeft verschillende
overwinningen en wereldtitels te danken aan zijn berekende
karakter. De 'illegale' Benetton van 1994, de touché met Damon Hill
in Adelaide datzelfde jaar en ga zo maar door... Meer weten over
Schumachers' meest controversiële momenten? Je leest het hier !