Gebroeders Coronel moesten aan de bak: "Gelijk er weer vol ingehakt na de rustdag"
Na een bijzonder avontuur in de monsterlijke marathonetappe én een
welverdiende rustdag, ging de Dakar Rally voor Tim en Tom Coronel
weer verder. De broers kenden een goede dag in de woestijn en
kwamen bij de dertig beste auto's over de streep in Al-Duwadimi.
Toch was het geen makkie, vertellen Tim en Tom telefonisch aan
RacingNews365 . "Het was een zware en lange etappe", vertelt Tom.
"We hebben geen problemen gehad, helemaal niets. Geen lekke banden,
geen navigatiefoutjes, dus volgens mij gingen we er redelijk lekker
doorheen. Het kan niet anders zijn dat we naar voren zijn
geëindigd, omdat we heel precies waren. Het was heel moeilijk
navigeren. Er zaten een paar tricky punten in, maar we hadden ze
allemaal. Dit was één van de zwaarste etappes, na de marathonetappe
van 48 uur. Daar ben ik wel van overtuigd." "We hadden de lampen
erop gezet, want ik dacht dat we wellicht net in het donker binnen
zouden komen. De proef was gewoon dik 470 kilometer. De verlichting
heeft het top gedaan, want die hebben we de laatste vijf minuten
nog even nodig gehad. Voor de rest ging het hartstikke goed." "Daar
horen we toch wel thuis" Tim had een makkelijkere dag verwacht.
"Blij om bij de finish te zijn! Ik dacht dat ze wat liever zouden
zijn na de rustdag. Maar nee hoor, gelijk weer er vol ingehakt.
Alles zat erin: duinen, stenen, navigatie. Ik durf het wel te
zeggen: dit was een navigatiedingetje. Anders waren we nu nog aan
het zoeken, dat weet ik zeker. " "Ik ben ook blij dat we weer een
beetje naar voren komen", vervolgt Tim zijn verhaal. "Daar horen we
toch wel een beetje thuis. Stapje voor stapje, maar we zijn heel
blij."
welverdiende rustdag, ging de Dakar Rally voor Tim en Tom Coronel
weer verder. De broers kenden een goede dag in de woestijn en
kwamen bij de dertig beste auto's over de streep in Al-Duwadimi.
Toch was het geen makkie, vertellen Tim en Tom telefonisch aan
RacingNews365 . "Het was een zware en lange etappe", vertelt Tom.
"We hebben geen problemen gehad, helemaal niets. Geen lekke banden,
geen navigatiefoutjes, dus volgens mij gingen we er redelijk lekker
doorheen. Het kan niet anders zijn dat we naar voren zijn
geëindigd, omdat we heel precies waren. Het was heel moeilijk
navigeren. Er zaten een paar tricky punten in, maar we hadden ze
allemaal. Dit was één van de zwaarste etappes, na de marathonetappe
van 48 uur. Daar ben ik wel van overtuigd." "We hadden de lampen
erop gezet, want ik dacht dat we wellicht net in het donker binnen
zouden komen. De proef was gewoon dik 470 kilometer. De verlichting
heeft het top gedaan, want die hebben we de laatste vijf minuten
nog even nodig gehad. Voor de rest ging het hartstikke goed." "Daar
horen we toch wel thuis" Tim had een makkelijkere dag verwacht.
"Blij om bij de finish te zijn! Ik dacht dat ze wat liever zouden
zijn na de rustdag. Maar nee hoor, gelijk weer er vol ingehakt.
Alles zat erin: duinen, stenen, navigatie. Ik durf het wel te
zeggen: dit was een navigatiedingetje. Anders waren we nu nog aan
het zoeken, dat weet ik zeker. " "Ik ben ook blij dat we weer een
beetje naar voren komen", vervolgt Tim zijn verhaal. "Daar horen we
toch wel een beetje thuis. Stapje voor stapje, maar we zijn heel
blij."
