Gebroeders Coronel genoten van 'hele snelle' Dakar-etappe: "Zaten stoere stukken tussen"

De eindstreep van de Dakar Rally begint langzaam maar zeker in
zicht te komen voor Tim en Tom Coronel. De negende etappe ging weer
van een leien dakje en de toch al optimistische broers zien het nog
steeds helemaal zitten. Nog drie dagen afvinken en de finish is
(wéér) bereikt. Tom vertelt telefonisch tegen RacingNews365 dat de
etappe er wel een beetje anders uit zag dan de afgelopen dagen. Het
zand werd na een tijdje ingeruild voor... stenen! "Het was een
mooie, lange en hele snelle proef", vertelt Tom. "Je moest heel
snel doorschakelen en dat ging hartstikke lekker. Vanmorgen dacht
ik op een gegeven moment dat het nooit op zou houden. Het waren
alleen maar van die hele kleine sprongetjes, wat wel heel goed was
voor onze auto. Maar er waren ook van die bijzonder steile
klimmetjes omhoog en die haalden we niet altijd. Volgens mij hebben
we twee keer een ommetje gemaakt, waardoor we ook een klein beetje
naar waypoints aan het zoeken waren. We hebben ze allemaal gehaald,
dus niets aan de hand!" Naarmate de etappe vorderde, veranderde het
landschap, stelt Tom. "Nadat we in het zware zand waren begonnen,
wachtten er hele zware paden met moeilijke rotsen. Daar zaten
stoere stukken tussen en dan kan je er heel zachtjes overheen
klimmen. Een waypoint was echt heel sneaky weggelegd in een klif.
Alles is goed gegaan, volgens mij. De auto heeft weer geen krimp
gegeven. We voelden misschien een heel klein beetje wat problemen
met de versnellingsbak opkomen. Tim zei dat hij wat voorzichtiger
was met het doorschakelen naar de derde versnelling, maar dat kan
ook het gevoel zijn. Dit is de nieuwe versnellingsbak die we sinds
de rustdag gebruiken." Tijdsverlies De pittige rotsen en stof
zorgden wel voor wat tijdsverlies. "Je ziet geen sporen en je weet
niet waar de mensen rijden. Aan het eind hadden we even wat last
van stof in de auto. Daardoor zie je net even wat minder, want de
binnenkant van het raam was net wat te stoffig. We zaten tegen de
zon in te kijken en hadden tot 30% minder zicht. Dat was jammer,
want anders zat er nog net iets meer tempo in. Voor de rest ging
het helemaal goed." Tim had het, net als zijn broer, ongelofelijk
naar zijn zin in de etappe naar Alula. "We zijn weer binnen en
wauw, wat een mooie proef was dit weer. Ik herkende heel veel vanaf
de andere kant volgens mij. Alles zat erin: belachelijk mooie
opritten van duinen en onderweg alleen maar hobbel de bobbel. Daar
had de auto het ontzettend naar zijn zin. Verder veel tricky
navigatiepuntjes, dus Tom wist goed de weg te vinden. Dat is super,
want het scheelt natuurlijk alles. Ik weet zeker dat er achter ons
wat mensen gefrustreerd zijn, maar wij gingen er lekker doorheen."