Waarom 'Ferrari's slechtste coureur ooit' die stempel niet verdient
Wanneer de naam van Luca Badoer valt, zullen de meeste mensen hem
herinneren als de coureur die zijn teamgenoot Kimi Raikkonen niet
bij kon houden. Maar dat is niet terecht, want de Italiaan is
slachtoffer van de omstandigheden en zodra hij de Formule 1
bereikte was zijn sterke juniorcarrière snel vergeten. Nadat hij in
1992 het kampioenschap in de Formule 3000 won met onder meer
tegenstand van David Coulthard en Rubens Barrichello, trad hij toe
tot de koningsklasse van de autosport. Hij stapte in bij Lola om
daarna ook bij Minardi en Forti te rijden. Bij die achterhoedeteams
kon hij tussen 1993 en 1999 in vier seizoenen tijd door gebrek aan
goed materiaal geen punten scoren. In die tijd kreeg alleen de top
zes van de race punten, maar als er wordt gerekend met de huidige
puntentelling, dan zou Badoer tot het solide aantal van 26 punten
komen. Hij wist namelijk elf keer tot een top tien finish te komen.
Met teams zoals McLaren, Williams, Benneton en Ferrari, was een
negende plek eigenlijk het hoogst haalbare. Tijdens de Grand Prix
van San Marino van 1993 pakte hij met een zevende plaats zijn beste
klassering in de Formule 1. Het was pas zijn vierde race, maar hij
wist in een uitputtende race met zowel natte als droge periodes
zijn hoofd boven water te houden. Zijn zeer ervaren teamgenoot
Michele Alboreto wist zichzelf niet eens te kwalificeren voor die
race en Badoer versloeg diezelfde Alboreto in hun
kwalificatiestrijd over het hele jaar. Terwijl de Italiaan in zijn
jaren in de Formule 1 de achterhoede reed, zat Coulthard bij een
race-winnend team en bouwde Barrichello zijn reputatie op om later
de stap naar Ferrari te maken. Dé kans op punten Badoer miste de
tweede helft van 1996 nadat Forti zich halverwege het seizoen
terugtrok, maar hij keerde in 1999 terug op de Formule 1-grid. In
dat seizoen had hij dé kans om punten te pakken. Tijdens de Grand
Prix van Europa van 1999, de beroemde race die Johnny Herbert won
namens het team van Sir Jackie Stewart, lag de Italiaan met nog
dertien ronden te gaan op de vierde plaats. Dat zou drie punten
opleveren, ware het niet dat zijn versnellingsbak het op de
Nürburgring begaf. Hij was terneergeslagen nadat hij stopte bij de
pitingang en werd getroost door een marshall toen het resultaat in
rook opging. Extra zuur was het dat zijn teamgenoot Marc Gene door
zijn uitvalbeurt opschoof naar een puntenfinish. Nadat zijn
racecarrière eindigde, was hij in het volgende decennium
testcoureur bij Ferrari in de gouden periode van het team. De races
voor Ferrari Aan het einde van dat decennium had Ferrari een
coureur nodig, nadat Felipe Massa op zijn hoofd was geraakt door
een veer van de auto van Barrichello's Brawn-bolide tijdens de
kwalificatie van de Grand Prix van Hongarije in 2009. Michael
Schumacher werd aangeprezen als de vervanger, maar hij herstelde
niet op tijd van een nekblessure opgelopen bij een motorongeluk. En
dus koos Ferrari ervoor om testcoureur Badoer naast Kimi Raikkonen
te zetten. Door de jaren heen had hij duizenden kilometers afgelegd
als Ferrari-testcoureur, maar toen zijn droom werkelijkheid werd
ging het niet zoals gehoopt. Maar voor de Italiaan was dit niet de
wereld van de Formule 1 die hij kende. Zo waren er smallere
vleugels, waren de slickbanden teruggekeerd en werd KERS
geïmplementeerd. En hij mocht niet testen in die totaal andere auto
voor hem, omdat testen in het seizoen destijds verboden was. Hij
kwalificeerde in zijn eerste race met Ferrari helemaal achteraan
tijdens de Grand Prix van Europa in Valencia, met 1.5 seconde
achterstand op nummer negentien Jamie Alguersauri en 2.6 seconde
achterstand op Raikkonen in Q1. In de race eindigde hij als
zeventiende. Tijdens de volgende race in Spa stond Badoer opnieuw
laatste op de grid, met 1.4 seconde achterstand op Raikkonen in Q1.
De Fin won de race, de Italiaan werd bijna op een ronde gezet en
finishte als veertiende en laatste. Voor de daaropvolgende Grand
Prix op Monza werd Giancarlo Fisichella ingezet om Badoer te
vervangen, maar ook hij kon weinig uitrichten met de F60 en pakte
uiteindelijk ook geen punt. Als de jarige Badoer niet in de Ferrari
van 2009 had gereden, dan was zijn nalatenschap wellicht anders
zijn geweest. Al is hij wel de houder van het dubieuze record van
de meeste Grand Prix (51 in totaal) zonder een punt te scoren. Maar
de bijnaam van 'slechtste coureur ooit van Ferrari' verdient hij
dus niet.
herinneren als de coureur die zijn teamgenoot Kimi Raikkonen niet
bij kon houden. Maar dat is niet terecht, want de Italiaan is
slachtoffer van de omstandigheden en zodra hij de Formule 1
bereikte was zijn sterke juniorcarrière snel vergeten. Nadat hij in
1992 het kampioenschap in de Formule 3000 won met onder meer
tegenstand van David Coulthard en Rubens Barrichello, trad hij toe
tot de koningsklasse van de autosport. Hij stapte in bij Lola om
daarna ook bij Minardi en Forti te rijden. Bij die achterhoedeteams
kon hij tussen 1993 en 1999 in vier seizoenen tijd door gebrek aan
goed materiaal geen punten scoren. In die tijd kreeg alleen de top
zes van de race punten, maar als er wordt gerekend met de huidige
puntentelling, dan zou Badoer tot het solide aantal van 26 punten
komen. Hij wist namelijk elf keer tot een top tien finish te komen.
Met teams zoals McLaren, Williams, Benneton en Ferrari, was een
negende plek eigenlijk het hoogst haalbare. Tijdens de Grand Prix
van San Marino van 1993 pakte hij met een zevende plaats zijn beste
klassering in de Formule 1. Het was pas zijn vierde race, maar hij
wist in een uitputtende race met zowel natte als droge periodes
zijn hoofd boven water te houden. Zijn zeer ervaren teamgenoot
Michele Alboreto wist zichzelf niet eens te kwalificeren voor die
race en Badoer versloeg diezelfde Alboreto in hun
kwalificatiestrijd over het hele jaar. Terwijl de Italiaan in zijn
jaren in de Formule 1 de achterhoede reed, zat Coulthard bij een
race-winnend team en bouwde Barrichello zijn reputatie op om later
de stap naar Ferrari te maken. Dé kans op punten Badoer miste de
tweede helft van 1996 nadat Forti zich halverwege het seizoen
terugtrok, maar hij keerde in 1999 terug op de Formule 1-grid. In
dat seizoen had hij dé kans om punten te pakken. Tijdens de Grand
Prix van Europa van 1999, de beroemde race die Johnny Herbert won
namens het team van Sir Jackie Stewart, lag de Italiaan met nog
dertien ronden te gaan op de vierde plaats. Dat zou drie punten
opleveren, ware het niet dat zijn versnellingsbak het op de
Nürburgring begaf. Hij was terneergeslagen nadat hij stopte bij de
pitingang en werd getroost door een marshall toen het resultaat in
rook opging. Extra zuur was het dat zijn teamgenoot Marc Gene door
zijn uitvalbeurt opschoof naar een puntenfinish. Nadat zijn
racecarrière eindigde, was hij in het volgende decennium
testcoureur bij Ferrari in de gouden periode van het team. De races
voor Ferrari Aan het einde van dat decennium had Ferrari een
coureur nodig, nadat Felipe Massa op zijn hoofd was geraakt door
een veer van de auto van Barrichello's Brawn-bolide tijdens de
kwalificatie van de Grand Prix van Hongarije in 2009. Michael
Schumacher werd aangeprezen als de vervanger, maar hij herstelde
niet op tijd van een nekblessure opgelopen bij een motorongeluk. En
dus koos Ferrari ervoor om testcoureur Badoer naast Kimi Raikkonen
te zetten. Door de jaren heen had hij duizenden kilometers afgelegd
als Ferrari-testcoureur, maar toen zijn droom werkelijkheid werd
ging het niet zoals gehoopt. Maar voor de Italiaan was dit niet de
wereld van de Formule 1 die hij kende. Zo waren er smallere
vleugels, waren de slickbanden teruggekeerd en werd KERS
geïmplementeerd. En hij mocht niet testen in die totaal andere auto
voor hem, omdat testen in het seizoen destijds verboden was. Hij
kwalificeerde in zijn eerste race met Ferrari helemaal achteraan
tijdens de Grand Prix van Europa in Valencia, met 1.5 seconde
achterstand op nummer negentien Jamie Alguersauri en 2.6 seconde
achterstand op Raikkonen in Q1. In de race eindigde hij als
zeventiende. Tijdens de volgende race in Spa stond Badoer opnieuw
laatste op de grid, met 1.4 seconde achterstand op Raikkonen in Q1.
De Fin won de race, de Italiaan werd bijna op een ronde gezet en
finishte als veertiende en laatste. Voor de daaropvolgende Grand
Prix op Monza werd Giancarlo Fisichella ingezet om Badoer te
vervangen, maar ook hij kon weinig uitrichten met de F60 en pakte
uiteindelijk ook geen punt. Als de jarige Badoer niet in de Ferrari
van 2009 had gereden, dan was zijn nalatenschap wellicht anders
zijn geweest. Al is hij wel de houder van het dubieuze record van
de meeste Grand Prix (51 in totaal) zonder een punt te scoren. Maar
de bijnaam van 'slechtste coureur ooit van Ferrari' verdient hij
dus niet.
