David Purley, een eenzame held in de vlammen van Zandvoort

Tijdens de race, de Formule 1 Grand Prix van Nederland in 1973, is
het Roger Williamson die met zijn March-Ford zeer zwaar crasht. De
bolide, of wat er van over is, vat vlam en schuift op zijn kop over
het asfalt. De auto komt tegen de vangrails tot stilstand. De
hulpdiensten zijn in geen velden of wegen te bekennen - de
veiligheidsstandaard lag toen aanzienlijk lager - terwijl
Williamson gevangen zit in zijn wrak. David Purley zet daarop zijn
eigen March-Ford stil om de baan over te steken en over het gras
naar het wrak te rennen. Hij denkt niet, hij dóét. Hij reikt in de
vlammen en probeert de bolide op zijn wielen te rollen, maar zonder
resultaat. Als hij over het wrak heen kijkt, ziet hij een marshall
met een brandblusser, die hij door de passieve houding van de
marshalls zelf maar gaat halen. Hij probeert als eenling de vlammen
te temmen, maar het is een oneerlijke strijd. De lichaamstaal van
Purley verandert in tijdsbestek van een halve minuut van die van
een man met een missie in die van een man die de wanhoop nabij is.
Als hij beseft dat zijn pogingen niets uithalen en hij op geen
enkele manier geholpen wordt, slaat hij wanhopig om zijn heen. Hij
gebaart de marshalls hem te ondersteunen, maar krijgt nul op zijn
rekest. Roger Williamson overlijdt in wat nog maar zijn tweede
Formule 1-race ooit is. Door het oog van de naald Als hij verslagen
bij het wrak vandaan wordt begeleid door een marshall, haalt hij
woest naar die persoon uit. In het moment kan hij niet begrijpen
waarom hij niet werd geholpen. Een dag later is dat anders: "Ik
kwam natuurlijk uit een race-auto en zat vol adrenaline maar na een
nachtje slapen kan ik me ook voorstellen waarom anderen de
brandende auto niet benaderden." Dat gezegd hebbende is Purley van
mening dat een andere uitkomst wel mogelijk was geweest: "Als de
race meteen was stilgelegd, hadden de hulpdiensten (lees: de
brandweer) hier veel sneller kunnen zijn. Maar de wedstrijdleiding
zat anderhalve kilometer bij het ongeval vandaan en zag enkel wat
rook. Ze wisten niet hoe serieus het was. Maar dat is iets waar
naar gekeken moet worden." De ultieme beloning voor zijn
heldendaad, namelijk een goede afloop van het verhaal, blijft uit,
maar later ontvangt hij wel een onderscheiding voor zijn manier van
handelen en wel met de George Medal for bravery . Vier jaar later
is het Purley zelf die betrokken raakt bij een zeer zwaar ongeluk.
Op Silverstone klapt hij met 173 kilometer per uur in de muur en
binnen een afstand van 66 centimeter is zijn auto tot stilstand
gekomen. De geschatte impact? 180G! Als die cijfers kloppen is dat
in harde cijfers de zwaarste crash die iemand ooit overleefd heeft.
Purley verlaat de Formule 1 uiteindelijk zonder punten, een
hoogvlieger is hij niet. Een hoogvlieger is hij des te meer als hij
na zijn actieve racecarrière gaat stuntvliegen. Een noodlottig
ongeval in die discipline kost hem uiteindelijk het leven in 1985.
Als hij nog had geleefd, dan was Purley vandaag 79 jaar oud
geworden.