Onvoorwaardelijke vaderliefde: vloek of een zegen voor Lance Stroll?

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: dit is niet een
column om random Lance Stroll te bashen, hoe makkelijk dat na de
Formule 1 Grand Prix van Saoedi-Arabië ook lijkt te zijn. Waar de
spreekwoordelijke ezel zich geen twee keer aan dezelfde steen
stoot, deed Stroll dat wel, waarbij de steen in dit geval de muur
aan de binnenkant van de apex is. Tot twee keer toe reed de
Canadees zijn ophanging op onnodige wijze stuk, met een doffe dreun
tegen de bandenstapels tot gevolg in het tweede geval: einde race.
En toch, tóch zal ik hier niet roepen dat de voormalig Formule
3-kampioen geen goede coureur is. Soms doet hij dingen waar ik met
verbazing naar kijk. Poleposition voor de GP van Turkije in de
meest verraderlijke der verraderlijke omstandigheden? Hij doet 't.
Je beste race van het seizoen rijden na een dubbele polsbreuk en
een toch wel heel miraculeus herstel? Het was in 2023 een Arjen
Robben-achtige comeback na een herstelperiode die normaal veel
langer had moeten duren. Bij vlagen is hij écht snel, maar daar
staat tegenover dat hij hopeloos inconsistent is. Daar zou je bij
een kleiner team misschien nog wel mee weg komen, omdat hij op die
piekdagen dan toch die waardevolle punten pakt, maar voor een team
met de ambities van Aston Martin is het gewoon niet goed genoeg.
Het is dan ook aandoenlijk om Fernando Alonso te horen zeggen dat
Stroll kampioenschapsmateriaal is. Staat dat in zijn contract met
een extra tonnetje als beloning? Je zou het haast denken. Dat zijn
vader Lawrence Stroll, tevens teameigenaar, dat roept, wil ik nog
wel begrijpen, maar ook hij zal zich toch ooit een keer achter de
oren gaan krabben? Bij Aston Martin staat na jaren van investeren
en hervormen alles redelijk als een huis. Alle ingrediënten lijken
aanwezig te zijn voor succes, maar dat ene ingrediënt maakt toch
dat het hoofdgerecht flauwtjes smaakt. Zet een coureur naast Alonso
die kan aanhaken bij de Spanjaard, iemand die Alonso misschien wel
kan uitdagen, en je uitgangspunt is alweer heel anders. Met een
tweede topcoureur had Aston Martin vorig jaar wél tot het einde van
het seizoen om P2 bij de constructeurs kunnen strijden, in plaats
van dat het toch redelijk roemloos vijfde is geworden. Met het
extra prijzengeld had je die topcoureur bovendien één op één kunnen
bekostigen. Niks is in de wereld zo mooi als de liefde van een
ouder voor zijn of haar kind. Natúúrlijk wenst Lawrence Stroll zijn
zoon het allerbeste en als iemand zich (vrij letterlijk) in zo'n
fortuinlijke positie verkeert, heeft hij daar best wel een paar
centen voor over. Maar is je team ook niet een beetje 'je kindje'
dat net zo goed het beste verdient? Na zeven jaar van wisselvallig
aanmodderen in de kantlijn moet je je afvragen of een zitje bij een
topteam in wording nog wel het beste is voor Lance. Gedurende 2023
maakte hij bij vlagen een uiterst gefrustreerde indruk, logisch
ook, kijkend naar de puntenverdeling tussen beide coureurs. Op dit
moment streeft Stroll een onhaalbaar doel na en als iets in het
leven frustreert, is het dat wel. Geef die jongen iets waar hij wél
naartoe kan werken. Aston Martin neemt de Valkyrie mee naar Le Mans
en het WEC. Wat een prachtkampioenschap is dat aan het worden en
wellicht dat hij daar met de gedeelde verantwoordelijkheid die je
als coureurs in het team hebt, beter gedijt. Want écht, het is geen
slechte coureur, maar noem hem alsjeblieft geen 'potentiële
wereldkampioen' meer. Daar doe je de echte kampioenen tekort mee en
uiteindelijk ook Lance Stroll zelf.