Hoe Ferrari en Mercedes het over een totaal andere boeg gooiden in Djedda

De Formule 1 Grand Prix van Saoedi-Arabië vond slechts één week na
de seizoensopener in Bahrein plaats. Dat maakt dat er vanuit
technisch oogpunt weinig nieuws onder de (ondergaande) zon was, met
uitzondering van het feit dat het snelle circuit in Djedda om een
andere aerodynamische configuratie vroeg, hetgeen zich uitte in
auto met speciale low downforce-achtervleugels. In sommige gevallen
werd dat tot in het extreme doorgevoerd, zoals bijvoorbeeld in het
geval van Mercedes, dat er ten faveure van topsnelheid op de rechte
stukken en snelle doordraaiers voor koos om een hele smalle
bovenste ligger van de achtervleugel te 'zetten' (zie afbeelding
hieronder, gevolgd door afbeelding Ferrari). Het element was met
twee kleine verticale steunpunten bevestigd aan de hoofdstructuur
van de achtervleugel om de hoeveelheid drag zoveel mogelijk te
beperken. De keuze van Ferrari daarentegen was conservatiever, of
beter gezegd, een compromis met het oog op efficiëntie. Ferrari had
een low downforce-vleugel bij zich zoals Mercedes, maar zette die
op geen enkel moment in. Aan de andere kant is de keuze voor een
beam wing met één enkel element opvallend. Ook dit is gedaan om
weliswaar met minder downforce te rijden, maar om toch ook iets van
druk op de achteras te houden met het oog op een betere tractie uit
de bochten. Het is een keuze die goed uitpakte, maar die als
consequentie had dat de SF24 wat inhalen betreft geen effectief
wapen bleek te zijn. Dit is een louter een technische analyse van
de oplossingen die de verschillende teams bedachten, een analyse
die aantoont dat Red Bull op dit moment onaantastbaar is, met
Ferrari daarachter stabiel op P2. Het dreamteam Red Bull Los
daarvan loont het ook de moeite om te kijken naar een topic dat de
kaarten mogelijk opnieuw schudt, namelijk de voortdurende
aardbeving die Red Bull op haar grondvesten doet trillen. In Milton
Keynes namelijk zijn de gemoederen zeker nog niet tot bedaren
gebracht. De spanningen lopen hoog op en eigenlijk zijn de twee
dubbelzeges het enige 'normale' aldaar op dit moment. Vanwege die
problemen is het niet verwonderlijk dat rivaliserende teams alvast
de technische personeelskant verkennen, waarbij met name Adrian
Newey en Pierre Wache gewilde krachten zijn, met name bij Ferrari.
Met het aantrekken van zulke krachten gaan de nodige hindernissen
gepaard, iets wat recente mislukte pogingen hebben aangetoond, maar
mocht het daadwerkelijk tot een implosie van het team van Christian
Horner komen, dan kunnen zaken in een stroomversnelling geraken.
Maar buiten namen als Newey en Wache lijkt een scenario waarin de
mensen direct onder dat tweetal worden weggekaapt aannemelijker. Er
kan in dat geval gerust gesproken over een aanval op de 'magische
cirkel' rond Newey en Wache. Ferrari zou in bijzonder interesse in
drie namen die aan bovengenoemd profiel voldoen, engineers
bovendien die verantwoordelijk zijn voor de aankomende updates van
de RB20 en die dus weten wat en hoeveel tijd er voor nodig is om
met dergelijke updates te komen. Dat soort informatie wordt door
vele als een ware schat gezien, zeker met het oog op 2025 en 2026.
Extra aantrekkelijk is het feit dat het verplichte verlof (
gardening leave in de volksmond) aanzienlijk korter is dan dat van
bijvoorbeeld een Newey of een Wache. Voor Ferrari kan een
dergelijke tactiek, waarbij het weliswaar de net wat minder
prominente namen aantrekt, zij het wel een stuk sneller, een juiste
strategie zijn. De grote 'coup' hoeft op de wat langere termijn
niet uit te blijven, want het doel zal uiteindelijk toch blijven om
Newey naar Maranello te halen. Uiteindelijk is Newey de kracht waar
Horner krampachtig aan vast zal willen houden, zelfs ook als Max
Verstappen het team onverhoopt eerder zou verlaten dan 2028 zoals
zijn contract aangeeft.