Beste Hamilton, Marko en Vasseur: tel de volgende keer even tot tien...

Vooropgesteld, ik kan me heel goed voorstellen dat je er moe van
wordt om steeds dezelfde vragen te moeten beantwoorden, wij als
beroepsgroep kunnen best vervelend of volhardend zijn. Maar je bent
wel een publiek figuur in de Formule 1. Het te woord staan van de
pers hoort bij je job en dat hetgeen wat het publiek graag wil
weten niet helemaal aansluit bij dat wat jij niet wilt vertellen,
is dikke pech. De sport bestaat boven alles bij de gratie van de
fans en het is aan de journalisten om de vragen te stellen en
thema's aan te snijden die leven onder de fans. Dus ja, ik heb het
over jou, Lewis Hamilton. Ik heb het over jou, Helmut Marko en óók
over jou, Fred Vasseur. Alle drie gaven ze op enig moment in Japan
te verstaan he-le-maal klaar te zijn met bepaalde vragen, in het
geval van Lewis Hamilton met Ferrari-vragen. Of hij met jaloezie
naar Ferrari keek na wéér een draak van een race in de Mercedes?
Confronterend, allicht. De beste vraag ooit? Wellicht niet. Maar
kom op. Maar voor iemand die vredelievendheid predikt in de paddock
als geen ander was tien seconden extra nemen voor een afgezaagd
antwoord het minste wat je mag verwachten. Alles beter dan weglopen
uit een interview. En als fatsoen niet genoeg motivatie daarvoor
is, dan toch die 45 miljoen dollar die je per jaar krijgt
bijgeschreven om te doen wat je moet doen, waar dit een niet te
missen onderdeel van is. Zelfs een Max Verstappen, die zelf in het
verleden weinig geduld had met de pers en weinig charmant ooit
opperde dat hij de eerstvolgende journalist die het over zijn
onstuimige rijgedrag ging hebben een kopstoot zou geven, staat
vandaag de dag met rust iedereen te woord, zelfs als het over de
hekele perikelen bij Red Bull gaat. Hij zal er echt niet op zitten
te wachten en laat zich niet te veel in de kaart kijken, maar geeft
wel antwoord. De kalmte waarmee hij zijn uitvalbeurt in Australië
onderging was lovenswaardig, tot het punt waarop menigeen dacht:
"Waar is de oude Verstappen gebleven?" In dat opzicht kan Helmut
Marko ook nog wel wat leren van zijn eigen pupil. Die wenste niet
lastig gevallen te worden met de vraag of hij de felicitaties over
de wereldtitel van andere teambazen al in ontvangst neemt. Was het
speels bedoeld? Misschien wel, misschien niet. Natuurlijk is het
geijkte antwoord 'het seizoen is nog lang, er kan nog van alles
gebeuren', maar gééf dat antwoord dan ook. Er speelt al genoeg
waarover Red Bull het achterste van de tong niet laat zien, dus
laat je niet kennen als je de meest makkelijke der makkelijke
vragen te beantwoorden krijgt. Hetzelfde geldt voor Fred Vasseur
die een journalist afkapt als het gaat over de vraag of Hamilton te
vroeg is vastgelegd gezien de prestaties van de Brit, maar zeker
ook van Carlos Sainz, die zijn stoeltje noodgedwongen af moet
staan. Als je vol bombarie Hamilton aankondigt, dan zijn dat soort
vragen misschien niet leuk, maar wel gerechtvaardigd, ook als die
vraag twee weken eerder al door iemand anders was gesteld. "Kopieer
het antwoord van toen maar." Juist ja. Dat de vragen steeds
terugkeren betekent immers niet dat steeds dezelfde persoon die
vragen stelt. Er zijn media op het circuit aanwezig die misschien
maar een accreditatie voor één GP hebben gekregen en die volledig
willen benutten. Sta je daar met je goede bedoelingen, enkel en
alleen om afgewimpeld te worden door de grote namen uit de sport.
Dat hóéft toch niet, jongens. Het zorgt niet alleen voor chagrijn,
het zal ook op geen enkele manier goed zijn voor je eigen imago.
Natuurlijk kan je als journalist je boekje te buiten gaan. Blijf
bijvoorbeeld met je neus uit de privélevens van de coureurs en
andere mensen uit de Formule 1. Maar dit waren allemaal vragen die
gerelateerd waren aan de competitie en wat daar mee te maken heeft.
Tough it out guys, tough it out.