De crash die de voorbode werd van het donkerste weekend in de F1-geschiedenis

Met de Grand Prix van China van anderhalve week geleden zijn er in
totaal 1.106 officiële Grands Prix verreden in het
wereldkampioenschap van de Formule 1. Daarvan staat er
waarschijnlijk geen een zo in het collectieve geheugen van de F1
gegrift als race nummer 551 - het Grand Prix-weekend van San Marino
in 1994. Roland Ratzenberger kwam op 30 april 1994 om het leven bij
een kwalificatiecrash voordat één van 's werelds grootste
sporticonen, drievoudig wereldkampioen Ayrton Senna, om het leven
kwam terwijl hij de race leidde op 1 mei 1994. Zij waren de eerste
slachtoffers van fatale ongelukken sinds Riccardo Paletti om het
leven kwam bij een startongeval tijdens de Grand Prix van Canada
van 1982. Er hingen echter al donkere wolken boven Imola dat
weekend na een wreed ongeluk van Senna's protegé, Rubens
Barrichello, op vrijdag 29 april 1994. Barrichello's ongeluk op
Imola Barrichello was, in aanloop naar de race in Imola, de hoogst
geklasseerde Braziliaanse coureur in het kampioenschap. Hij had dat
vooral te danken aan een vierde plek én het eerste podium van zijn
carrière in respectievelijk Brazilië en Aida in Japan. Zijn mentor,
Senna, had eindelijk een Williams-bolide in handen gekregen, maar
reisde zonder punten af naar Imola na een uitvalbeurt in Sao Paulo
en een duwtje van Mika Hakkinen bij de start in Aida. In 1994
bestond het kwalificatiesysteem nog uit twee sessies, een op
vrijdag en een op zaterdag, waarbij Senna uiteindelijk zijn 65e en
tevens laatste poleposition pakte met een rondetijd van 1:21:548.
Op de vrijdag bleef de Formule 1 echter diep geschokt achter toen
Barrichello een kerb raakte in de Variante Bassa -chicane. Daar
werd hij met 225 kilometer per uur en met 95g de bandenstapel in
gekatapulteerd. Na de wrede botsing kwam de bolide van de
bewusteloze Barrichello op de zijkant tot stilstand. De marshalls
hadden de toegetakelde Jordan-bolide binnen enkele minuten weer
rechtop gezet, al zou zoiets vandaag de dag ondenkbaar zijn.
Terwijl Barrichello weer bij bewustzijn kwam in het medische
centrum werd hij begroet door een waakzame Senna. Uiteindelijk
bleek dat zijn tong zijn luchtweg blokkeerde, maar Professor Sid
Watkins redde gelukkig zijn leven. Op andere kleine verwondingen
na, waaronder een kapotte lip en een gebroken neus, kon hij het
ziekenhuis gelukkig snel verlaten. De rest van het weekend zou
Barrichello achter de buis volgen. Wat gebeurde er daarna? Na het
ongeluk van Barrichello overheerste vooral het gevoel dat hij met
de schrik weg was gekomen. De vrijdag maakte plaats voor de
zaterdag, maar het geluk van de koningsklasse van het racen leek
dat weekend op te zijn. De voorvleugel van Ratzenberger begaf het
namelijk toen hij de Villeneuve-bocht, het snelste deel van het
circuit waar de coureurs met 320 kilometer per uur doorheen razen,
naderde tijdens zijn kwalificatierondje na het raken van een kerb
in de bocht daarvoor. De voorvleugel kwam vast te zitten onder zijn
banden waardoor de remmen aan de voorkant onbruikbaar werden. Het
raken van de muur werd hierdoor onvermijdelijk, en met 500g werd de
crash van Ratzenberger de grootste klapper in de geschiedenis van
de Formule 1. Hij liep een schedelbasisfractuur op en overleed
direct na het raken van de muur. Senna was op zijn zachtst gezegd
aangedaan, maar koos er uiteindelijk toch voor om te racen. Hij was
van plan om, ter ere van de Simtek-coureur, de Oostenrijkse vlag te
tonen als hij de race zou winnen. De vlag werd echter teruggevonden
in het wrak van de FW16 in Tamburello, bijna 24 uur na de dood van
Ratzenberger.