Exclusief: Senna's grootste rivaal over de bikkelharde strijd, wederzijds respect en een duik in het zwembad

Als je een motorsportfan zou vragen wie de grootste rivaal van
Ayrton Senna was, is de kans groot dat het antwoord "Alain Prost"
zal zijn. Dat antwoord is enigszins begrijpelijk omdat de
rivaliteit tussen de beide heren aan het eind van de jaren '80 en
het begin van de jaren '90 de felste in de geschiedenis van de
Formule 1 was. Senna gebruikte de status van Prost als 'de te
kloppen man' juist om hem nog verder op stang te jagen, om hem
vervolgens de kroon uit handen te nemen. Toch zei de Braziliaan
zelf altijd dat Prost niet de coureur was waar hij de beste strijd
mee kon voeren. Aan het einde van de film Senna benadrukte hij
namelijk dat de in Londen geboren go-karter Terry Fullerton het hem
tijdens zijn eerste stappen in de Europese racewereld aardig lastig
maakte. Tijdens de Grand Prix van Australië van 1993 sprak Senna
zich er al over uit. "Dan moet ik terugdenken aan 1978, 1979 en
1980, tijdens mijn tijd als go-karter. Ik kwam toen voor het eerst
naar Europa om buiten Brazilië te racen, en Fullerton was toen mijn
teamgenoot." Senna had veel respect voor Fullerton, vooral omdat de
Britse go-karter al een hoop ervaring op zak had. "Hij was toen
echt ervaren en ik genoot ervan om naast hem te rijden. Hij was
snel en consistent en wat mij betreft een hele complete coureur.
Het was echt puur racen. Er was toen nog geen sprake van politiek,
hè? Het draaide ook niet om geld dus het was echt puur racen, en
daar heb ik goede herinneringen aan." 30 jaar na de dood van
Formule 1-icoon Senna sprak RacingNews365 met de nu 71-jarige
Fullerton, onder andere over de lofzang van zijn voormalig
teamgenoot. Eerste ontmoeting Ook de in Londen geboren Fullerton
heeft goede herinneringen aan zijn tijd met Senna. "Ik ontmoette
Ayrton voor het eerst in 1978 in de DAP fabriek, een bedrijf dat
onze racekarts produceerde. Hij had hun motoren in Brazilië al
gebruikt en daar presteerde hij toen al goed mee, want volgens mij
had hij zelfs het Zuid-Amerikaanse kampioenschap gewonnen. Hij was
toen een jaar of zeventien, achttien en besloot dat hij richting
Europa moest om daar te racen in een betere competitie. Dus
zodoende kwam er een deal met DAP tot stand om hier te komen racen,
in het wereldkampioenschap karten van 1978." Fullerton was in
eerste instantie al onder de indruk van de nog jonge Senna. "We
waren aan het testen in het Italiaanse Parma en in de fabriek
ongeveer 80 kilometer verderop, in Milaan, ontmoette ik Ayrton. Hij
liep rond om de monteurs te helpen met het in elkaar zetten van
alle onderdelen om zo te kijken wat er allemaal gebeurde. Het leek
mij een aardige jongen, hij was net zeventien en ik was midden 20.
Maar hij was de gevestigde nummer één coureur en hij was de
betalende klant wat het wereldkampioenschap betreft, dus daar was
ik blij mee.' De Braziliaanse legende had zich dus al in de
schijnwerpers gereden nog voordat hij naar Europa kwam, maar
Fullerton realiseerde zich pas echt uit wat voor racehout hij
gesneden was toen de samenwerking vorderde. "Toen we bij de test in
Parma aankwamen was het allemaal een beetje anders, want we
realiseerden ons toen pas hoe snel hij eigenlijk was. Dat was erg
indrukwekkend, want hij was een paar tienden sneller. Maar hij had
wel ondergewicht, dus daar moest rekening mee gehouden worden." Het
hoogtepunt Na een vriendelijke relatie met de sympathieke Senna
ontstonden de eerste spanningen tussen de twee in 1980 tijdens de
Champions Cup in Jesolo, waar de titel op het spel stond. De
verhoudingen waren duidelijk: degene die voor de ander zou eindigen
zou het kampioenschap winnen, en daardoor kwam het uiteindelijk
neer op een beslissing tijdens de laatste ronde. Fullerton zou
Senna met een mooie inhaalactie gefrustreerd achterlaten en dat
leidde er uiteindelijk toe dat de Brit na afloop van de race in een
zwembad werd gegooid. Fullerton kan het zich nog goed herinneren.
"Ik passeerde hem in de laatste ronde en hij blokkeerde echt als
een gek. Daardoor kon ik om hem heen om uiteindelijk de binnenkant
op te zoeken, maar daar gooide hij de deur ineens heel hard dicht
bij het ingaan van de bocht. Het leek wel alsof hij op twee wielen
reed, maar uiteindelijk had ik de leiding in handen toen we de
bocht uitkwamen. Ik hoefde alleen nog maar heelhuids over de
eindstreep te komen en dan zou ik het kampioenschap winnen. Hij was
echt ontzettend pissig en dat werd door de hele DAP-fabriek
gesteund. Ze stonden allemaal aan zijn kant." Uiteindelijk kreeg de
spannende strijd op de baan nog een staartje, en daarbij eindigde
Fullerton dus in een zwembad. "Het was zo gepland dat ik hem met
mijn rondetijd in de kwalificatie al had verslagen maar dat maakte
hem dus boos. Hij reageerde echter heftiger op de situatie dan
nodig was, want mijn inhaalactie had niet netter kunnen zijn,
aangezien hij de deur in die bocht heel agressief dichtgooide. De
volgende ochtend zag hij er echter nog steeds pissig uit en
uiteindelijk duwde hij me in het zwembad van het hotel. Volgens mij
vroeg ik hem waar hij in hemelsnaam mee bezig was, maar hij was
allang weggelopen en ik zag hem de volgende race pas weer." Het
incident tussen de beide teamgenoten en concurrenten paste niet
echt bij de relatie die de beide heren tot dat punt in stand
hielden, herinnerde Fullerton zich. "Alle andere momenten waarop we
als teamgenoten naast elkaar raceten stonden in het teken van een
grote dosis wederzijds respect en dat was er verder altijd. Aan het
einde van andere grote kampioenschappen kwamen we elkaar niet meer
tegen. Er ging dan altijd wel iets fout, met ontploffende motoren
of crashes waar één van ons bij betrokken raakte." Wegen Senna en
Fullerton scheiden Senna richtte zijn blik aan het einde van 1980
echter op junior autoracen, en uiteindelijk tekende hij voor het
Formula Ford-seizoen van 1981 bij Van Diemen. Hij zou die categorie
uiteindelijk domineren in de jaren die volgden en in 1983 zocht hij
een nieuwe uitdaging op in de Formule 3 bij het team West Surrey
Racing. Daar nam hij samen met Martin Brundle deel aan het
welbekende seizoen van 1983 en Senna kon zelfs de overwinning in de
Grand Prix van Macau op zijn naam schrijven. In 1984 was het dan
eindelijk zover: Senna tekende een contract bij Toleman om vanaf
dat seizoen in de Formule 1 te rijden. In slechts zeven jaar tijd
klom hij van het Zuid-Amerikaanse kartkampioenschap op naar de
koningsklasse van het racen, al verloren Fullerton en Senna elkaar
wel langzaamaan uit het oog in deze fase. "Zijn talent was echt
ongekend en in 1980 kon je al zien dat hij op een fantastische plek
terecht zou komen. Hij moest wel eerst kalmeren en wat
professioneler worden." De beide heren kwamen elkaar in 1983 nog
tegen, herinnert Fullerton zich. "Toen hij daadwerkelijk in auto's
ging racen sprak ik hem in de pitstraat in Silverstone. Hij reed
toen in de Formule 3 en we hadden een vriendschappelijk gesprek,
waaruit wel bleek dat hij wat zachter was geworden. Hij zag er
gewoon geweldig uit in die auto en uiteindelijk konden we het wel
prima met elkaar vinden, al heb ik hem daarna niet vaak meer
gezien." Senna zou namelijk uitgroeien tot één van de grootste
legendes die de Formule 1 rijk is. Na een fantastisch debuutjaar
bij Toleman, inclusief drie podiumplaatsen waarvan eentje binnen
werd gehaald in een regenachtig Monaco, maakte hij de overstap naar
Lotus. In 1988 vertrok hij, samen met Honda, naar McLaren. In de
zeven jaar die hij bij de Britse renstal doorbracht sleepte hij 35
overwinningen en drie wereldkamioenschappen binnen, maar zoals in
de Formule 1 vaker gebeurt raakte ook Senna zijn flair kwijt.
Williams-Renault kwam in 1992 opzetten maar Senna kon zich niet
tussen Alain Prost of Nigel Mansell wurmen. Toch was het in 1994
dan eindelijk zover, want Senna zou in dat jaar de overstap maken
naar Williams. Het verlies van Senna In 1994 veranderde er
uiteindelijk een hoop: elektronische hulpmiddelen werden verboden,
inclusief tractiecontrole, automatische versnellingsbakken en
actieve vering. Toch waren de auto's nog altijd even snel als
voorheen. Senna benadrukte voorafgaand aan de start van het seizoen
al dat de Formule 1 van geluk zou mogen spreken als er dat seizoen
geen ongelukken zouden gebeuren. Zelf worstelde hij zich met de
lastige FW16 richting pole position voor de races in Brazilië en
Aida, Japan. Toch bleef hij zonder punten achter na twee
uitvalbeurten, al maakte hij zich geen zorgen. Er zouden toch nog
veertien races volgen om het kampioenschap te winnen. Fullerton kan
zich nog goed herinneren waar hij zich bevond toen hij het nieuws
van Senna's overlijden hoorde na het fatale incident in Tamburello
in ronde 7. "Ik zat op dat moment op een veerboot, onderweg terug
naar huis vanuit Frankrijk nadat ik had geholpen bij het trainen
van een paar kinderen. Ik ging nog kort op zoek naar een kop koffie
toen ik een man achter de bar in gebrekkig Engels hoorde roepen dat
Senna dood was. Ik kan me nog goed herinneren en ik krijg er nu nog
kippenvel van als ik eraan denk. Het heeft echt een onuitwisbare
stempel gedrukt op mijn geheugen. Ik belde toen mijn broer terwijl
ik nog op de boot zat en aan de andere kant van de telefoon hoorde
ik hem huilen." Fullerton zette zijn carrière uiteindelijk voort
als coach zodat hij jonge talenten kon helpen in hun weg richting
de top. 24 Uur van Le Mans-winnaar Mike Conway, Anthony Davidson en
regerend Formule E-kampioen Jake Dennis werden onder andere
ondersteund Fullerton, maar uiteindelijk wordt hij altijd in
verband gebracht met Senna. "Wat kan ik nog zeggen over Senna? Als
kind was hij natuurlijk briljant, hij was heel vastberaden en
ontzettend charismatisch en sympathiek. Wereldwijd zouden alle fans
het daarmee eens zijn. Helaas is hij nu enkel onderdeel van de
geschiedenis van de motorsport, al maakt hij daar wel een groot
deel vanuit. Hij mag nooit vergeten worden."