Bewogen Indy 500 voor VeeKay, Newgarden in stijl naar zege

Met Scott McLaughlin op poleposition en Rinus VeeKay vanaf de
zevende plaats ging de Indy 500 om 22:44 uur Nederlandse tijd van
start. Een fikse regen- en onweersbui zorgde voor een vertraging
van ongeveer vier uur, maar uiteindelijk werd de groene vlag tóch
gewoon gezwaaid voor 200 ronden op de iconische oval. Callum Ilott
liep daarvoor echter al tegen problemen aan en kon nét op tijd aan
de race beginnen. In de eerste bocht ging het gelijk flink mis. Tom
Blomqvist zat ontzettend laag en raakte de controle over zijn auto
kwijt, waarna voormalig Formule 1-coureur Marcus Ericsson geen kant
op kon en ze samen keihard de vangrail raakten. Pietro Fittipaldi
schrok zich daarachter een hoedje en lag er ook uit na een touché.
De eerste caution was zo een feit. Ook voor debutant Marcus
Armstrong zat de race er vroeg op door een probleem met zijn
Honda-motor. Bij de herstart pakte VeeKay een plekje ten opzichte
van Pato O'Ward, al moest hij een paar rondjes later diezelfde
O'Ward én de opstomende Felix Rosenqvist laten gaan. McLaughlin
behield de leiding, met Will Power en Josef Newgarden, de winnaar
van vorig jaar, vlak achter hem aan. Katherine Legge, de enige dame
in het veld, was de volgende uitvaller in ronde 23. De oorzaak?
Wéér een kapotte Honda-motor. Langzame stop VeeKay De tweede
caution was voor haast het gehele veld aanleiding om een pitstop te
maken. VeeKay kwam ook binnen en raakte door een langzame stop - de
achilleshiel van zijn team Ed Carpenter Racing - vier plaatsen
kwijt. Connor Daly nam tijdelijk de leiding over, waarna het bij de
herstart meteen weer fout ging. Vier coureurs naast elkaar paste
niet in één bocht en debutant Linus Lundqvist vloog de muur in. En
zo waren we al zes auto's kwijt in het eerste kwart van de race.
Wat volgde was een rustigere periode met VeeKay die tussen de
tiende en vijftiende plaats bivakkeerde en McLaughlin die weer de
eerste plaats overnam toen Daly volgens planning een pitstop
maakte.  In ronde 56 ging er weer een Honda-motor naar de vaantjes.
Rosenqvist viel stil en zorgde voor de volgende caution én
pitstops. VeeKay behield dit keer gewoon zijn elfde plaats, maar
werd wel onderzocht wegens een touché met . De Nederlander kwam er
niet mee weg en moest zich naar de allerlaatste plaats terug laten
zakken. De tot dan toe dominante McLaughlin kreeg in Colton Herta
een nieuwe nummer twee achter zich aan, maar in de 84e ronde ging
het helemaal fout voor de laatstgenoemde coureur. Herta, uitkomend
voor Andretti, kende een flink overstuurmoment en kon zijn ambities
in de ijskast zetten. De top van het veld kwam op dat moment binnen
voor een derde pitstop. VeeKay deed dat niet, koos voor een
alternatieve strategie en nam de leiding tijdelijk over.  Veel
cautions Bij de herstart werd het een kat- en muisspel tussen
VeeKay en Christian Lundgaard, met de Nederlandse coureur als
winnaar. McLaughlin was ondertussen een positie kwijtgeraakt aan
Newgarden in de pitstraat. Halverwege de wedstrijd kwam ook VeeKay
binnen voor zijn derde pitstop. Zijn strategie moest zich later
uitbetalen. In ronde 108 werd de race weer op zijn kop gezet door
een groot moment voor Ryan Hunter-Reay. De ervaren coureur trachtte
Scott Dixon te passeren, maar belandde op het gras en raakte ook
nog eens hard het achterwiel van zijn concurrent. Wonder boven
wonder wist hij zijn auto uit de muur te houden, maar de stuurstang
was wel aan diggelen. De zoveelste herstart duurde niet lang, want
Marco Andretti was de volgende die de muur van dichtbij leerde
kennen. McLaughlin had weer de leiding overgenomen van Newgarden,
terwijl VeeKay vanaf de vijftiende plaats aan een cruciale fase in
de race ging beginnen. Na de voorlaatste reeks pitstops barstte het
gevecht om de overwinning definitief los. Het was stuivertje
wisselen in de kopgroep, met naast McLaughlin, Newgarden en Rossi
ook Alex Palou die zich in het gevecht ging mengen. Een harde
klapper van Will Power, die een dramatische race kende vanaf P2,
leverde alleen wéér een caution op. En op dat moment namen de
kansen van VeeKay flink toe. De coureur van Ed Carpenter Racing
vond zichzelf weer terug in de kopgroep en hoefde geen 'extra' stop
meer te maken. Strategisch stonden de McLarens van Rossi en O'Ward
er echter het beste voor. De teamgenoten verdeelden de ronden aan
de leiding om zo brandstof te besparen. De tekst gaat verder onder
de afbeelding. ... slaat toe Ongeveer dertig ronden voor het einde
was het dan tijd voor de laatste pitstops. Rossi gooide de
welbekende knuppel in het hoenderhok door als eerste binnen te
komen, waarna de rest van de kopgroep snel volgde. VeeKay was één
van de weinige kanshebbers die een tijdje langer doorreed, om zo
een banden- en brandstofvoordeel uit te kunnen spelen in de
absolute slotfase. In ronde 174 van 200 maakte VeeKay dan zijn
pitstop. De Nederlander zat daarna nog altijd in de kopgroep, maar
had niet genoeg snelheid om de absolute toppers écht uit te dagen.
VeeKay kwam net tekort en eindigde op de negende plaats. De strijd
om de zege was ontzettend spannend. Het werd een vierstrijd tussen
Newgarden, Rossi, O'Ward én, jawel, Scott Dixon, die zich
nadrukkelijk begon te melden. Uiteindelijk was het Newgarden die
O'Ward op fantastische wijze inhaalde in de laatste ronde en zijn
tweede zege op rij pakte in Indianapolis. Dixon finishte als derde,
voor Rossi.