F1-drama's: de zwartste dag uit de geschiedenis van de sport

Om redenen van auteursrecht en de aard van het beeldmateriaal delen
we geen beelden van de genoemde crashes. Daarom hebben we voor een
algemene foto van Spa-Francorchamps gekozen. Jack Brabham won de GP
van België in 1960, maar de race wordt om de verkeerde redenen
herinnerd na de dood van Chris Bristow en Alan Stacey. De start van
het weekend verliep al stroef tijdens de trainingen toen Stirling
Moss en Mike Taylor gewond raakten bij afzonderlijke ongelukken. 
Moss liep twee gebroken benen op waardoor hij enkele maanden niet
in actie kon komen en ook de 24 uur van Le Mans in 1960 miste. Voor
Taylor maakten de verwondingen die hij opliep na zijn crash in
Stavelot een einde aan zijn racecarrière.  Het ging van kwaad tot
erger in de race toen Chris Bristow met zijn Cooper-Climax van zijn
lijn afraakte bij Malmedy en tegen een vier meter hoge talud
crashte. De coureur werd uit zijn bolide geslingerd en kwam terecht
in het prikkeldraad, waardoor hij in wezen werd onthoofd.  Slechts
vijf ronden later verloor Stacey de controle over zijn
Lotus-Climax. Omstanders verklaarden dat hij in het gezicht werd
geraakt door een vogel, waardoor hij de controle over zijn Lotus
verloor en zijn auto met een salto een veld in stuurde. De auto
vloog in brand met Stacey vast in de auto, waardoor ook hij om het
leven kwam.  De GP van België van 1960 is een van de twee keren dat
er twee coureurs omkwamen tijdens een F1-evenement. De andere keer
was tijdens de GP van San Marino van 1994 (Ayrton Senna en Roland
Ratzenberger). De gebeurtenissen op Spa zijn echter de enige
waarbij beide gevallen plaatsvonden tijdens de race zelf. Bristow
mocht niet ouder worden dan 22, Stacy overleed op 26-jarige
leeftijd. Beide coureurs stonden aan het begin van hun F1-carrière
met niet veel meer dan een handjevol Grands Prix op de teller.