Toen David Coulthard een fataal vliegtuigongeluk overleefde
In 2000 is David Coulthard al enkele jaren McLaren-coureur. Hij
pakt zijn overwinningen mee, maar opereert in de schaduw van Mika
Hakkinen die in 1998 én 1999 de wereldtitel pakt. Toch is hij
misschien wat naast zijn schoenen gaan lopen, zo blijkt in een
interview met The Telegraph . De publicatie vraagt hem of hij ooit
tot de orde is geroepen, dan wel door zijn ouders, dan wel door
vrienden. "Ik heb mezelf ooit toe moeten spreken", zo begint
Coulthard als hij vertelt over zijn vliegtuigongeluk in 2000. Bij
een crash met een privévliegtuig kwamen de beide piloten om.
Coulthard en zijn gevolg overleefden de crash. Na een motordefect
zette men zich schrap voor een noodlanding. Bij die impact scheurde
de benzinetank in de vleugel open met een grote brand aan de
rechterkant van het vliegtuig tot gevolg. Toen het toestel tot
stilstand kwam, was de cockpit al los gebroken van de romp, met
fatale gevolgen. "Die vlucht was ontstaan uit pure verwendheid. Ik
wilde teruggaan naar Monaco. Er was een normale lijnvlucht geboekt
voor later, maar ik besloot dat ik eerder wilde vertrekken. Dat is
geen normale manier van handelen. Het ene moment groei je op in een
dorpje in Schotland, het volgende moment roep je ‘zorg nu voor een
vliegtuig’." "Dus vervolgens stap je in dat vliegtuig, maak je
kennis met de piloten en een uur later zijn ze allebei dood", aldus
Coulthard die aangeeft dat schuldgevoel daarover niet de dominante
emotie is: "Het mechanische defect had toch wel plaatsgevonden,
maar ik vroeg mezelf wel af ‘waarom die haast?'" Het is een
gebeurtenis in zijn leven die hij niet zal vergeten. Hoe kan dat
ook? "Het is niet iets dat je makkelijk vergeet. Het is iets dat
mijn leven in elk detail heeft beïnvloed en het heeft een blijvend
effect op de manier waarop ik mijn leven leef." "Er gaat geen week
voorbij waarin ik niet in een vliegtuig zit. Bepaalde dagelijkse
dingen zoals verjaardagen en jubileums vergeet je nog weleens, maar
een vliegtuigongeluk vergeet je niet, zeker niet als er fatale
slachtoffers bij te betreuren waren, zoals op die ene dag."
pakt zijn overwinningen mee, maar opereert in de schaduw van Mika
Hakkinen die in 1998 én 1999 de wereldtitel pakt. Toch is hij
misschien wat naast zijn schoenen gaan lopen, zo blijkt in een
interview met The Telegraph . De publicatie vraagt hem of hij ooit
tot de orde is geroepen, dan wel door zijn ouders, dan wel door
vrienden. "Ik heb mezelf ooit toe moeten spreken", zo begint
Coulthard als hij vertelt over zijn vliegtuigongeluk in 2000. Bij
een crash met een privévliegtuig kwamen de beide piloten om.
Coulthard en zijn gevolg overleefden de crash. Na een motordefect
zette men zich schrap voor een noodlanding. Bij die impact scheurde
de benzinetank in de vleugel open met een grote brand aan de
rechterkant van het vliegtuig tot gevolg. Toen het toestel tot
stilstand kwam, was de cockpit al los gebroken van de romp, met
fatale gevolgen. "Die vlucht was ontstaan uit pure verwendheid. Ik
wilde teruggaan naar Monaco. Er was een normale lijnvlucht geboekt
voor later, maar ik besloot dat ik eerder wilde vertrekken. Dat is
geen normale manier van handelen. Het ene moment groei je op in een
dorpje in Schotland, het volgende moment roep je ‘zorg nu voor een
vliegtuig’." "Dus vervolgens stap je in dat vliegtuig, maak je
kennis met de piloten en een uur later zijn ze allebei dood", aldus
Coulthard die aangeeft dat schuldgevoel daarover niet de dominante
emotie is: "Het mechanische defect had toch wel plaatsgevonden,
maar ik vroeg mezelf wel af ‘waarom die haast?'" Het is een
gebeurtenis in zijn leven die hij niet zal vergeten. Hoe kan dat
ook? "Het is niet iets dat je makkelijk vergeet. Het is iets dat
mijn leven in elk detail heeft beïnvloed en het heeft een blijvend
effect op de manier waarop ik mijn leven leef." "Er gaat geen week
voorbij waarin ik niet in een vliegtuig zit. Bepaalde dagelijkse
dingen zoals verjaardagen en jubileums vergeet je nog weleens, maar
een vliegtuigongeluk vergeet je niet, zeker niet als er fatale
slachtoffers bij te betreuren waren, zoals op die ene dag."