Norris is de meest zelfkritische coureur in de F1: 'Mooi dat hij het uitspreekt'

Lando lacht, Lando huilt, vaak dat laatste. In de Formule 1-paddock is geen coureur met meer zelfkritiek te vinden dan Lando Norris. Al is het humeur van de McLaren-rijder na zijn zege in Oostenrijk vast voor even opgeklaard bij zijn thuisgrandprix dit weekend op Silverstone.
"Een inschattingsfout, ik neem de volledige verantwoording op me. Excuses aan het hele team."
"Ik maak het mezelf hier ook niet makkelijk."
"Ik ben niet trots, ik ben niet blij, ik ben teleurgesteld."
Slechts een kleine greep uit de uitspraken waarmee Norris zichzelf bijna elk grand prix-weekeinde de maat neemt. Kwalificatierondje mislukt, stuurfout gemaakt, tegen een teamgenoot aangereden. De 25-jarige Brit, die al sinds zijn entree in de Formule 1 in 2019 worstelt met de druk en verwachtingen, toont zich schuldbewust, naar zichzelf en het team; een opmerkelijke eigenschap in de harde wereld van de autosport.
'Enorme kracht'
Voormalig Formule 1-coureur Jan Lammers snapt dat niet: "Gek eigenlijk dat iets dat zo mooi is en zo puur, zo bijzonder wordt gevonden. Het is juist een enorme kracht die hij daarmee uitstraalt. Ik waardeer het wel, als je fouten durft toe te geven."
"Norris is niet zomaar in die McLaren terechtgekomen en bovendien is hij nog steeds in de race voor de wereldtitel", prijst Lammers hem. "Zit je ergens mee, gooi het eruit, dan ben je het kwijt. Als iemand als Lewis Hamilton tegenslag heeft, krijgt je amper een woord uit hem. Vinden we dat dan goed?"
"Waar andere coureurs meer koele kikkers zijn en zakelijk blijven, haalt Norris de emotie erbij, zegt hij wat hij voelt en wat het met hem doet", constateert Daniëlle van der Klein-Driesen, sportpsycholoog bij Flow Mental Training, waar ze talenten en sporters op olympisch niveau begeleidt. "Ik vind het wel mooi dat hij het uitspreekt."
Van der Klein-Driesen vindt de Formule 1 "mentaal heel interessant" om te volgen. "Racen vraagt een enorme focus, de druk is zo hoog. Een foute beslissing heeft grote gevolgen. Doe je het goed, vindt iedereen je fantastisch. Maar als het even minder gaat, word je keihard naar beneden gehaald. Terwijl die jongens ook gewone mensen zijn die denken en voelen."
Op de vraag wat Van der Klein-Driesen Norris nu zou adviseren, antwoordt ze: "Net zo intensief mentaal als fysiek trainen, met als doel mentale routines te ontwikkelen die hem helpen onder druk topprestaties te leveren."
"Dat doe ik bijvoorbeeld ook met jonge Feyenoorders, die op de Thorbecke Talentschool mentale training als schoolvak krijgen. Focus, zelfvertrouwen, doelen stellen. Als je die dingen van jongs af aan traint, ben je als prof straks beter voorbereid. Mentaal getrainde sporters presteren constanter en beter."
Voor de twijfelende Brit en zijn team McLaren is het inroepen van hulp op mentaal vlak geen taboe. Ook Lammers ziet hoe het een coureur als Norris kan helpen. "Tegenwoordig kom je niet meer weg zonder. Zoals Jos Verstappen het met Max heeft aangepakt, is niet meer te kopiëren. Het talent is de basis, dat is doorslaggevend, maar dat talent heeft vandaag de dag wel een team om zich heen nodig en daar hoort ook mentale begeleiding bij."
En is het daarbij dan verstandig om jezelf zo kwetsbaar op te stellen als Norris doet? Van der Klein-Driesen: "Het helpt wel bij het normaliseren. Iedereen wordt wel eens gek van zijn eigen hoofd in spannende situaties. Veel topsporters willen het altijd perfect doen, Norris ook. Die vinden fouten bloedirritant en daarin zijn ze heel streng voor zichzelf. Maar Norris heeft ook laten zien dat hij zich kan herpakken. Dat niveau moet hij vasthouden."
Lammers: "Ik ben als coureur ook altijd kritisch naar mezelf geweest, daarom heb ik ook wel wat met Norris. Betrek een fout op jezelf, op wat jij beter had kunnen doen. Als je altijd anderen de schuld geeft, maak je die fout volgende keer weer."