Hamilton voltooit uitgebreid Ferrari-boekwerk met aanbevelingen voor toekomst
Het is een gedetailleerd actieplan waarin niet alleen de problemen
van de SF-25 worden benoemd, maar ook de noodzakelijke
veranderingen om het team op elk vlak vooruit te helpen. De
coureurs staan hierin centraal, een visie die wordt gedeeld door
Charles Leclerc, zoals duidelijk werd na hun eensgezinde uitspraken
over de zwakke punten van de SF-25 in de snelle bochten op
Silverstone. Hamilton erkent de uitmuntende technische middelen, de
geavanceerde simulatie-instrumenten en de state of the
art-faciliteiten waarover het team beschikt. Hij prijst ook de
kwaliteiten van het personeel. Tegelijkertijd heeft zijn analyse
van de verschillende werkgroepen en afdelingen, ook buiten de
technische sfeer, kritieke knelpunten blootgelegd. Deze
'bottlenecks' verhinderen dat het team zijn volledige potentieel
kan benutten op verschillende niveaus. Een nieuwe werkwijze voor
Maranello De kern van Hamiltons voorstel is de implementatie van
een andere modus operandi . Dit begint bij de communicatie tussen
afdelingen, maar raakt ook de manier waarop projecten worden
benaderd. In plaats van een langdurig en gedetailleerd voorspellend
analyseproces om tot één optimale oplossing te komen, stelt
Hamilton voor om meerdere ideeën en ontwikkelingsrichtingen
parallel te laten lopen. De definitieve keuze zou dan pas in een
veel later stadium worden gemaakt. Deze aanpak staat haaks op de
huidige methode, die weliswaar effectief is in het bepalen van het
theoretische optimum, maar mogelijk te traag is om de concurrentie
bij te benen. Een dergelijke verandering zou ook invloed hebben op
de strategie voor de middellange en lange termijn, met een evolutie
die minder wordt beïnvloed door de waan van de dag en wordt
gedragen door duidelijke, vaste ijkpunten. Ook de uitvoering van de
raceweekenden kan volgens Hamilton worden verbeterd. Hij pleit voor
snellere en effectievere beslissingen over de afstelling, maar ook
voor een aanpassing van de gewoontes met betrekking tot de gehele
organisatorische planning tijdens de dagen op het circuit. De
blauwdruk voor de auto van 2026 In zijn analyse van de huidige
wagen heeft Hamilton de onvoorspelbaarheid van het dynamische
gedrag van de SF-25 als één van de meest ongewenste eigenschappen
aangemerkt. De onzekerheid over hoe de auto reageert op een gekozen
afstelling heeft hem sterk beperkt in zijn leerproces en in het
aanpassen van de wagen aan zijn rijstijl. Voor 2026 is het
speerpunt een nauwkeurige balans tussen de voor- en achterkant,
waarbij de auto niet is ontworpen rond extreme afstellingen. Het
doel is een stabiele basis die het mogelijk maakt om gedurende het
weekend wijzigingen aan te brengen die tastbare en voorspelbare
effecten hebben, zonder dat minimale aanpassingen het gedrag
volledig overhoop gooien. Ditzelfde geldt voor de impact van
ontwikkelingen gedurende het seizoen. In essentie zoekt Hamilton
naar een auto zonder kuren, met een progressieve en voorspelbare
balans – het tegenovergestelde van het huidige model.
van de SF-25 worden benoemd, maar ook de noodzakelijke
veranderingen om het team op elk vlak vooruit te helpen. De
coureurs staan hierin centraal, een visie die wordt gedeeld door
Charles Leclerc, zoals duidelijk werd na hun eensgezinde uitspraken
over de zwakke punten van de SF-25 in de snelle bochten op
Silverstone. Hamilton erkent de uitmuntende technische middelen, de
geavanceerde simulatie-instrumenten en de state of the
art-faciliteiten waarover het team beschikt. Hij prijst ook de
kwaliteiten van het personeel. Tegelijkertijd heeft zijn analyse
van de verschillende werkgroepen en afdelingen, ook buiten de
technische sfeer, kritieke knelpunten blootgelegd. Deze
'bottlenecks' verhinderen dat het team zijn volledige potentieel
kan benutten op verschillende niveaus. Een nieuwe werkwijze voor
Maranello De kern van Hamiltons voorstel is de implementatie van
een andere modus operandi . Dit begint bij de communicatie tussen
afdelingen, maar raakt ook de manier waarop projecten worden
benaderd. In plaats van een langdurig en gedetailleerd voorspellend
analyseproces om tot één optimale oplossing te komen, stelt
Hamilton voor om meerdere ideeën en ontwikkelingsrichtingen
parallel te laten lopen. De definitieve keuze zou dan pas in een
veel later stadium worden gemaakt. Deze aanpak staat haaks op de
huidige methode, die weliswaar effectief is in het bepalen van het
theoretische optimum, maar mogelijk te traag is om de concurrentie
bij te benen. Een dergelijke verandering zou ook invloed hebben op
de strategie voor de middellange en lange termijn, met een evolutie
die minder wordt beïnvloed door de waan van de dag en wordt
gedragen door duidelijke, vaste ijkpunten. Ook de uitvoering van de
raceweekenden kan volgens Hamilton worden verbeterd. Hij pleit voor
snellere en effectievere beslissingen over de afstelling, maar ook
voor een aanpassing van de gewoontes met betrekking tot de gehele
organisatorische planning tijdens de dagen op het circuit. De
blauwdruk voor de auto van 2026 In zijn analyse van de huidige
wagen heeft Hamilton de onvoorspelbaarheid van het dynamische
gedrag van de SF-25 als één van de meest ongewenste eigenschappen
aangemerkt. De onzekerheid over hoe de auto reageert op een gekozen
afstelling heeft hem sterk beperkt in zijn leerproces en in het
aanpassen van de wagen aan zijn rijstijl. Voor 2026 is het
speerpunt een nauwkeurige balans tussen de voor- en achterkant,
waarbij de auto niet is ontworpen rond extreme afstellingen. Het
doel is een stabiele basis die het mogelijk maakt om gedurende het
weekend wijzigingen aan te brengen die tastbare en voorspelbare
effecten hebben, zonder dat minimale aanpassingen het gedrag
volledig overhoop gooien. Ditzelfde geldt voor de impact van
ontwikkelingen gedurende het seizoen. In essentie zoekt Hamilton
naar een auto zonder kuren, met een progressieve en voorspelbare
balans – het tegenovergestelde van het huidige model.