De problemen van de worstelende Hamilton bij Ferrari verklaard

Lewis Hamilton heeft moeite gehad om zich aan te passen aan Ferrari
tijdens de eerste helft van het seizoen. Dat heeft hem ertoe
aangezet om uitgebreide documenten voor te leggen aan de engineers.
De aantekeningen in deze documenten hebben betrekking op vele
gebieden, waaronder de werkmethoden, de communicatie tussen
afdelingen en de uitvoering tijdens raceweekenden, waarvan hij
vindt dat ze moeten worden gewijzigd. De documenten hebben ook
betrekking op technische factoren die nauw samenhangen met de auto
en de voorbereiding ervan. Hamilton heeft deze sinds het begin van
het seizoen geprobeerd te wijzigen, zodat ze beter aansluiten bij
zijn behoeften. De eerste verandering betrof zijn rijpositie, en
meer specifiek de pedalen, waardoor hij zijn manier van remmen
moest aanpassen. Dit was een geslaagde aanpassing op het gebied van
hardware, maar het bleef echter een complexe uitdaging waar Ferrari
rekening mee moest houden.  Er ontstonden complicaties door het
remmen op de motor, iets waar Hamilton bij Mercedes nooit gebruik
van hoefde te maken. Hoewel dit kan worden aangepast via kalibratie
is het een specifiek kenmerk van de motor en daarom waarschijnlijk
onderschat in de aanpassing van Hamilton. Artikel gaat verder onder
de afbeelding. Beperkingen Daarbuiten was de precisie van de
voorkant bij het nemen van bochten een van de belangrijkste
aandachtspunten voor Ferrari in de ontwerpfase van de SF-25. De
geometrie van de voorkant heeft de doelstellingen qua precisie bij
het ingaan van bochten effectief bereikt, maar tegelijkertijd heeft
dit er geleidelijk toe geleid dat de SF-25 onderstuurde op de meer
technische gedeeltes van het circuit. Deze eigenschap werd vaak
gecompenseerd, vooral bij de auto van Hamilton, door een grotere
belasting op de voorkant. Maar dit zorgde op zijn beurt weer voor
een andere beperking, namelijk een grotere stuurgevoeligheid.
Hamilton leek dit probleem te willen tackelen door verschillende
afstellingen in de simulator te testen, maar werd beperkt in zijn
keuze van de basisconfiguraties in de aanloop naar raceweekenden.
Dit zorgde voor nog een obstakel, omdat Hamilton zich niet volledig
kon verdiepen in de veranderingen in het gedrag van de auto,
wanneer de afstelling werd aangepast. Hamilton heeft geleidelijk
gekozen voor configuraties die in theorie niet optimaal zouden zijn
met het oog op de aerodynamische en dynamische balans van de SF-25.
Dit lijkt, in ieder geval gedeeltelijk, de reden achter wat we een
keuze voor een 'set-up van lappendekens' zouden kunnen noemen. Het
is inmiddels bevestigd dat de zevenvoudig kampioen op zoek was naar
stabiliteit aan de achterkant die gelijk was aan die aan de
voorkant. Dit is een wezenlijk verschil met de consistente
afstellingskeuzes van Charles Leclerc. Dit is uiteindelijk een
factor die het delen van de gegevens tussen de pitboxen vrijwel
nutteloos kan maken, omdat er geen eenduidige interpretatie is van
de keuzes van de twee coureurs. Als dit het voor Hamilton moeilijk
maakt om te profiteren van de ontwikkelingen in de SF-25, waar
Leclerc positief over is, roept dit vragen op over de manier waarop
Ferrari de auto van volgend jaar gaat bouwen. Zie hieronder de
belangrijkste gebieden waar Hamilton moeite mee heeft gehad bij
Ferrari!  BLAUW - Een stabiele voorkant bij het remmen en om
precies de bocht in te gaan met een zeer stijve geometrie, waardoor
op bepaalde stukken onderstuur ontstaat GEEL - Lage gevoeligheid
bij het sturen om de limiet van de grip van de auto te voelen.
Daarom kan Hamilton deze niet nauwkeurig waarnemen via het stuur
van de SF-25 GROEN - Hamilton wil maximale stabiliteit aan de
achterkant van de wagen in de bochten hebben en gebruikt vaak meer
downforce dan Leclerc