Wat is het geheim achter de opmars van McLaren?

Als we het hebben over het concurrentievermogen van een auto die zo
dominant is als de McLaren MCL39, is het gebruikelijk om de vraag
te stellen welke upgrades de machine tot het referentiepunt in de
Formule 1 hebben gemaakt. Meestal komt het neer op een combinatie
van originele ontwerpkenmerken en de daaropvolgende upgrades. Het
is belangrijk om te benadrukken dat het succes van McLaren niet van
de ene op de andere dag tot stand is gekomen. Het gaat over een
lang proces dat de basis heeft gelegd waarop de engineers kunnen
voortbouwen. Dit uitgangspunt is nodig om effectief een datum te
kunnen vaststellen waarop McLaren begon met het bouwen van de beste
auto op de grid. Dat gaat namelijk gepaard met de upgrade die werd
geïntroduceerd tijdens de Grand Prix van Oostenrijk in 2023. Die
upgrade was gericht op de voertuigdynamica, een andere geometrie
van de voorwielophanging en aerodynamica, en een verdere
ontwikkeling van de onderkant en de vleugels, die tijdens de
volgende race op Silverstone werd voltooid. Later in 2023 werd in
Singapore een verdere upgrade op de MCL60 geïntroduceerd met nieuwe
inlaten van de sidepods, die het oppervlak onder de auto effectief
vergrootten. Het was een kenmerk dat behouden bleef op de MCL38 van
2024, waarmee McLaren de wereldtitel bij de constructeurs wist te
winnen. Voor- en achtervleugel Maar dit liet pas echt een
verbetering qua performance zien tijdens de Grand Prix van Miami in
2024, waarbij opnieuw de onderkant en de vleugels werden aangepakt.
Bij de voorvleugel werd het outwash -effect van de luchtstroom
vergroot om de lagere stromingen in het centrale deel van de vloer
te optimaliseren. De elasticiteit van de aerodynamica is een gebied
waarop McLaren een voorsprong heeft kunnen opbouwen op zijn
rivalen, zowel wat betreft de voor- als achtervleugel, die
respectievelijk in 2024 in de Verenigde Staten en Baku werden
geïntroduceerd. Met name die achtervleugel was uiterst effectief in
het oprekken van de reglementen. De 'mini-DRS' werd uitgevonden,
maar het ging niet alleen om 'trucjes'. 'Splitsing' tussen Norris
en Piastri De komst van Rob Marshall van Red Bull in januari 2024
maakte namelijk nieuwe ontwerp- en productiemethoden mogelijk, maar
Marshall bracht ook de kostbare kennis mee die ontbrak bij het team
uit Woking. En hij leidde Red Bull naar de verpletterende
prestaties in 2023. Sinds begin 2025 is het effect duidelijk te
zien aan de MCL39, met een extreme voorwielophanging die effectief
is, omdat concurrenten deze tijdens het seizoen onmogelijk kunnen
kopiëren. Dit element, dat wordt gekenmerkt door een zeer hoge hoek
van de bovenste draagarm, zou een veelvoorkomend kenmerk kunnen
worden op veel auto's in 2026. Een upgrade die met name als
succesvol moet worden beschouwd op de MCL39, betreft de upgrade die
in Oostenrijk werd geïntroduceerd, waarbij de geometrie van de pull
rod- voorwielophanging licht werd aangepast. De verbinding die een
andere hoek van de voorwielen bepaalt, werd aangepast naarmate de
draaicirkel groter werd. In wezen was de aanpassing bedoeld om
Lando Norris en Oscar Piastri meer gevoel te geven aan de voorzijde
van de auto bij het ingaan van bochten. Dit is de upgrade die voor
een 'splitsing' tussen Norris en Piastri zorgde, waarbij Norris de
nieuwe upgrade nam, terwijl Piastri bij de oudere configuratie
bleef, omdat hij die beter bij zijn rijstijl vond passen. Gedurende
het 2025-seizoen waren de meeste ingrepen die McLaren aan de MCL39
heeft gedaan, gericht op de dynamica en niet op de pure
aerodynamica. De auto was afgeleid van eerdere concepten voor
vleugelelasticiteit, met een nieuw ontwerp voor de voorvleugel dat
in Imola werd geïntroduceerd als reactie op de maatregelen van de
FIA tegen flexibele vleugels tijdens de Grand Prix van Spanje. En
het nieuwe ontwerp deed geen afbreuk aan de prestaties.