Toptalent Schumacher laat F1-wereld versteld staan met sterk debuut

Het verhaal begint in de jaren '80. Eddie Jordan startte na een
kortstondige racecarrière zijn eigen raceteam: Eddie Jordan Racing.
De Ier maakte al snel naam in de juniorencategorieën. In 1983
streed 'zijn' Martin Brundle in het Britse Formule 3-kampioenschap.
De Brit legde het in de laatste race van het seizoen af tegen een
Braziliaans talent: Ayrton Senna.  In 1988 maakte Eddie Jordan
Racing de stap naar de Formule 3000, op dat moment de hoogste
opstapklasse naar de Formule 1. Het team wist zijn debuutrace
direct te winnen met Johnny Herbert. Later in het seizoen wist
Martin Donnelly daar nog twee overwinningen aan toe te voegen. Het
jaar erop was het succes nog groter, want het team pakte de titel
met Jean Alesi. Een jaar later gidste het team Eddie Irvine naar de
derde plaats in het kampioenschap. Dit succes leidde ertoe dat
Jordan het nog een trede hoger wilde proberen. En zo ontstond het
Formule 1-team van Jordan. Het team tekende een sponsorcontract met
7UP , wat leidde tot een typische, iconische jaren '90 livery. Het
chassis zou aangedreven worden door een Ford V8. De coureurs voor
dat jaar waren de ervaren crashicoon Andrea de Cesaris en de
Belgisch-Franse Bertrand Gachot, die het seizoen ervoor bij het
bizar langzame Coloni reed. Het is bij nieuwe teams altijd de vraag
hoe snel ze zijn. Dat zat bij Jordan best wel goed. Andrea de
Cesaris moest één did-not-prequalify (DNPQ) incasseren tijdens het
debuut van het team, maar verder leek het team een stabiele factor
in de middenmoot te zijn. De eerste punten voor het team kwamen
tijdens de vijfde race, in Canada, De Cesaris eindigde als vierde,
Gachot als vijfde. Dit was het begin van een reeks aan
puntenfinishes voor minimaal één van de twee coureurs.  Traangas
Gachot werd gezien als een groot talent, al had hij in zijn eerste
twee jaren in de Formule 1 (bij Onyx en Coloni) nooit de kans gehad
om dat te laten zien. Bij Jordan had hij voor het eerst de kans om
echt te laten zien wat hij kon in een competitieve auto. Hij deed
nauwelijks onder voor De Cesaris, die ondanks zijn reputatie als
brokkenpiloot wel werd gezien als een snelle, ervaren coureur.
Gachot kreeg dan ook veel complimenten voor zijn prestaties.  Het
ging Gachot voor de wind. Na een aantal puntenfinishes in de
Formule 1, wist hij ook de 24 uur van Le Mans te winnen, samen met
Volker Weidler en Johnny Herbert. Vervolgens wist hij voor het
eerst in zijn F1-carrière de snelste ronde van de race te rijden.
Dat deed hij in Hongarije na een late pitstop. Maar voordat hij kon
voortborduren op zijn toenemende succes, veranderde alles.  Op 10
december 1990, was Gachot namelijk betrokken bij een
verkeersincident in Londen. Op weg naar een bespreking van Jordan
met toekomstig sponsor 7UP botste hij tegen een taxi aan. Dit
leidde tot een handgemeen, waarbij Gachot uiteindelijk traangas in
de ogen van de taxichauffeur spoot. Gachot pleitte in de rechtbank
voor zelfverdediging en verwachtte een milde straf. Hij werd echter
veroordeeld voor 18 maanden vanwege illegaal wapenbezit en
mishandeling, waardoor hij in de gevangenis belandde. Het begin van
een legende Nu Gachot in de gevangenis zat, moest Jordan ineens op
zoek naar een vervanger. Zijn oog viel op een jonge Duitser genaamd
Michael Schumacher. Schumacher won in 1990 de Duitse Formule 3 en
de Macau Grand Prix en was actief in de World Sportscar
Championship. Mercedes wilde graag dat de jonge Duitser een kans
kreeg in de Formule 1 en betaalde Jordan zo'n 150.000 dollar voor
het zitje voor de GP van België. Mercedes verzekerde Jordan dat
Schumacher bekend was met het circuit, al had hij het circuit
alleen als toeschouwer gezien. Schumacher testte een week voor de
Grand Prix van België de Jordan 191. Dat was de eerste keer dat
Schumacher in een Formule 1-auto reed.  Schumacher maakte zijn
F1-debuut op een baan waar hij nog nooit gereden had in een bolide
waar hij een halve test in gereden had. Teamgenoot Andrea de
Cesaris zou hem wegwijs maken op de baan, maar zijn
contractbesprekingen liepen uit. Geen probleem, dacht Schumacher.
De Duitser besloot het circuit in zijn eentje te verkennen op een
vouwfiets.  Jordan werd dan ook verrast toen Schumacher tijdens de
eerste kwalificatiesessie op vrijdag direct competitief was.
Sterker nog, de Duitser was aanzienlijk sneller dan De Cesaris. Met
een tijd van 1:53.290 parkeerde de Duitser zich op een voorlopige
achtste plaats. Hij wist zich op de zaterdag te verbeteren naar een
1:51.212.  Het resultaat? De zevende plaats in de kwalificatie, een
evenaring van het record voor het nog jonge Jordan-team. De Cesaris
kwalificeerde zich als elfde, ruim zeven tienden achter de
debutant.  Alle ogen van de (Duitse) media waren ineens gericht op
Schumacher. Een hele groep Duitse journalisten noemde hem direct
'het grootste talent sinds Stefan Bellof'.  De race op zondag
beloofde dan ook een spektakel te worden vanuit Schumachers
oogpunt. Hij kwam goed van de lijn en klom op naar P5 bij de start.
Een paar honderd meter later was zijn debuut echter over. De
koppeling van de Jordan begaf het na Eau Rouge. Een teleurstellend
einde van een bijzonder sterk debuutweekend voor Schumacher. Eén
woord verandert alles De juichstemming bij Jordan was compleet. Het
team had financiële moeilijkheden, maar leek met Michael Schumacher
als gloednieuw toptalent en de financiële steun vanuit Mercedes op
weg naar meer succes. Die vreugde vloeide echter snel weg toen er
op de maandagmorgen na de Grand Prix van België een fax van
Schumacher binnenkwam: 'Beste Eddie, het spijt me enorm, maar ik
zal niet voor uw team rijden'. En dat terwijl Jordan ervan
overtuigd was dat Schumacher contractueel vastgelegd was.  Wat ging
er mis? Achteraf bleek het om één woord in de overeenkomst te gaan.
Waar eerst stond 'Ik zal de overeenkomst tekenen', stond er nu 'Ik
zal een overeenkomst tekenen'. En zo ging Schumacher naar het
competitievere Benetton. Jordan was furieus en probeerde Schumacher
middels een rechtszaak te binden aan zijn team, tevergeefs.  En dus
moest Jordan opnieuw op zoek naar een vervanger. Dat werd Roberto
Moreno, die zijn plek bij Benetton nota bene door Schumacher
ingenomen zag worden. Moreno maakte het seizoen bij Jordan niet
eens af. De Braziliaan werd na een paar races vervangen door
Alessandro Zanardi. Schumacher zou uiteindelijk uiterst succesvol
worden bij Benetton. Hij wist een jaar na zijn debuut in België
zijn eerste overwinning behalen, in België. Vervolgens won hij de
wereldtitels in 1994 en 1995 bij het team van Flavio Briatore,
waarna hij naar Ferrari verhuisde. Daar ontpopte de Duitser zich
tot een van de allergrootsten van de sport.   En Bertrand Gachot?
Die werd na twee maanden vrijgelaten, maar zou verdoemd zijn tot
rollen bij achterhoedeteams als Larousse en Pacific, waardoor zijn
mogelijk succesvolle Formule 1-carrière niet meer werd dan een
wat-als-verhaal.