Deze F1-coureurs gingen Verstappen voor met exotische autosportuitstapjes
Max Verstappen zal dit weekend aan de start verschijnen van de
negende ronde van de Nurburgring Langstrecken-Serie (NLS), een
reeks langeafstandsraces op de legendarische Nordschleife. Twee
weken geleden maakte hij nog zijn debuut in een teruggeschroefde
Porsche 718 Cayman GT4, maar dit weekend heeft hij de benodigde
licenties om met het ‘zwaardere werk’ het circuit op te gaan: de
Ferrari 296 GT3 van Emil Frey Racing, in de kleurenstelling van
Verstappen.com Racing natuurlijk. Uitstapjes als deze zijn
tegenwoordig een zeldzame gelegenheid. Slechts twee coureurs gingen
Verstappen deze eeuw voor tijdens een fulltime F1-seizoen: Nico
Hulkenberg en Fernando Alonso. Hulkenberg stond in 2015 ineens aan
de start van de 24 Uur van Le Mans. Als voorbereiding op de
prestigieuze endurance race, reed de Duitser ook al de 6 uur van
Spa. In zijn WEC-debuut op het Belgische circuit eindigde
Hulkenberg nog als zesde. Ruim een maand later wist hij de
24-uursrace te winnen. Dat deed hij in een Porsche 919 Hybrid,
samen met Earl Bramber en Nick Tandy. Daarmee werd de Duitser de
eerste coureur die in de 21e eeuw Le Mans won terwijl hij nog
actief was in de Formule 1. Veelzijdige Alonso Fernando Alonso
heeft niet één, maar zelfs twee Le Mans-zeges op zijn naam staan.
De geroutineerde Spanjaard won de edities van 2018 en 2019. Alonso
was in 2018 nog een fulltime F1-coureur en werd daarmee de tweede
coureur in vier edities die midden in zijn Formule 1-seizoen de
24-uursrace op zijn naam schreef. Hij deed dit samen met voormalig
F1-coureurs Sébastien Buemi en Kazuki Nakajima. Een jaar voor zijn
debuutzege op Le Mans probeerde Alonso zich al te wagen aan een
ander onderdeel van de Triple Crown, namelijk de Indy 500. Dankzij
zijn connecties met McLaren, waar hij op dat moment nog voor
uitkwam in de Formule 1, kon hij deelnemen aan de befaamde
IndyCar-race met McLaren-Honda-Andretti. De Spanjaard startte vanaf
de tweede rij en reed zelfs enige tijd aan de leiding. Zijn
winstkansen verdwenen echter toen zijn auto, met nog twintig rondes
te gaan, de geest gaf. Hij probeerde het in 2019 opnieuw, maar wist
zich toen niet te kwalificeren voor de race. In 2020 kreeg hij een
derde kans, maar kwam hij niet verder dan P21. Toch is Alonso niet
zonder succes in de VS. In 2019 won hij de 24 Uur van Daytona, voor
Konica Minolta Cadillac, samen met Kamui Kobayashi, Jordan Taylor
en Renger van der Zande. Daarnaast zette hij zijn veelzijdigheid
verder door in 2020 deel te nemen aan de Dakar-rally, waar hij
uiteindelijk als dertiende finishte bij de auto’s. Wie weet liggen
er de komende jaren dezelfde successen in het verschiet voor Max
Verstappen. Hij liet eerder weten in de toekomst wel oren te hebben
naar een deelname aan de 24 Uur van Le Mans. Voor de Triple Crown
zal hij waarschijnlijk nooit gaan, aangezien hij eerder liet weten
geen interesse te hebben in een deelname aan de Indy 500.
negende ronde van de Nurburgring Langstrecken-Serie (NLS), een
reeks langeafstandsraces op de legendarische Nordschleife. Twee
weken geleden maakte hij nog zijn debuut in een teruggeschroefde
Porsche 718 Cayman GT4, maar dit weekend heeft hij de benodigde
licenties om met het ‘zwaardere werk’ het circuit op te gaan: de
Ferrari 296 GT3 van Emil Frey Racing, in de kleurenstelling van
Verstappen.com Racing natuurlijk. Uitstapjes als deze zijn
tegenwoordig een zeldzame gelegenheid. Slechts twee coureurs gingen
Verstappen deze eeuw voor tijdens een fulltime F1-seizoen: Nico
Hulkenberg en Fernando Alonso. Hulkenberg stond in 2015 ineens aan
de start van de 24 Uur van Le Mans. Als voorbereiding op de
prestigieuze endurance race, reed de Duitser ook al de 6 uur van
Spa. In zijn WEC-debuut op het Belgische circuit eindigde
Hulkenberg nog als zesde. Ruim een maand later wist hij de
24-uursrace te winnen. Dat deed hij in een Porsche 919 Hybrid,
samen met Earl Bramber en Nick Tandy. Daarmee werd de Duitser de
eerste coureur die in de 21e eeuw Le Mans won terwijl hij nog
actief was in de Formule 1. Veelzijdige Alonso Fernando Alonso
heeft niet één, maar zelfs twee Le Mans-zeges op zijn naam staan.
De geroutineerde Spanjaard won de edities van 2018 en 2019. Alonso
was in 2018 nog een fulltime F1-coureur en werd daarmee de tweede
coureur in vier edities die midden in zijn Formule 1-seizoen de
24-uursrace op zijn naam schreef. Hij deed dit samen met voormalig
F1-coureurs Sébastien Buemi en Kazuki Nakajima. Een jaar voor zijn
debuutzege op Le Mans probeerde Alonso zich al te wagen aan een
ander onderdeel van de Triple Crown, namelijk de Indy 500. Dankzij
zijn connecties met McLaren, waar hij op dat moment nog voor
uitkwam in de Formule 1, kon hij deelnemen aan de befaamde
IndyCar-race met McLaren-Honda-Andretti. De Spanjaard startte vanaf
de tweede rij en reed zelfs enige tijd aan de leiding. Zijn
winstkansen verdwenen echter toen zijn auto, met nog twintig rondes
te gaan, de geest gaf. Hij probeerde het in 2019 opnieuw, maar wist
zich toen niet te kwalificeren voor de race. In 2020 kreeg hij een
derde kans, maar kwam hij niet verder dan P21. Toch is Alonso niet
zonder succes in de VS. In 2019 won hij de 24 Uur van Daytona, voor
Konica Minolta Cadillac, samen met Kamui Kobayashi, Jordan Taylor
en Renger van der Zande. Daarnaast zette hij zijn veelzijdigheid
verder door in 2020 deel te nemen aan de Dakar-rally, waar hij
uiteindelijk als dertiende finishte bij de auto’s. Wie weet liggen
er de komende jaren dezelfde successen in het verschiet voor Max
Verstappen. Hij liet eerder weten in de toekomst wel oren te hebben
naar een deelname aan de 24 Uur van Le Mans. Voor de Triple Crown
zal hij waarschijnlijk nooit gaan, aangezien hij eerder liet weten
geen interesse te hebben in een deelname aan de Indy 500.