Controversiële titelstrijd Schumacher en Hill krijgt passend einde in Australische straten

13 november 1994. De straten van Adelaide, Australië, zijn het
decor van de zestiende en laatste Grand Prix van het seizoen. Nog
twee coureurs hebben, na een jaar vol drama, controverse en
politiek moddergooien, kans om er met de wereldtitel vandoor te
gaan. Aan de ene kant heb je Michael Schumacher en Benetton, aan de
andere kant staan Damon Hill en Williams. De twee kemphanen zijn
een klasse apart in 1994. Schumacher domineerde aan het begin van
het seizoen, maar na twee diskwalificaties en een schorsing van
twee races kwam Hill in rap tempo terug. Voor aanvang van het
laatste raceweekend staat Schumacher op 92 punten, Hill op 91
punten. Om de dominantie in cijfers uit te drukken: nummer drie
Gerhard Berger heeft ‘slechts’ 35 punten. En dus zijn alle ogen in
Adelaide gericht op Schumacher en Hill. Wie houdt de ander achter
zich en haalt zijn eerste wereldtitel binnen? Duitsland tegen
Groot-Brittannië, Benetton tegen Williams, toptalent tegen
laatbloeier. 1994 in een notendop Om de hoge inzet meer duiding te
geven, is het slim om terug te kijken naar het seizoen. Het begon
allemaal met een groot aantal reglementswijzigingen. De meest
ingrijpende was het verbod op allerlei elektronische hulpmiddelen
voor de coureurs, zoals de actieve ophanging, ABS, traction control
en launch control. Ayrton Senna waarschuwde dat de wijzigingen tot
grote ongelukken konden leiden. Zijn woorden bleken profetisch toen
zowel Senna zelf als Roland Ratzenberger dodelijk verongelukten
tijdens dat bewuste weekend in Imola. Daarnaast beschuldigde
Williams gedurende het seizoen rivaal Benetton herhaaldelijk van
vals spel. Zo zou het team van Schumacher nog altijd gebruikmaken
van launch control, iets dat echter nooit bewezen werd. Ook zou
Benetton hebben gesjoemeld met de brandstofslang. De gevolgen
daarvan ondervond het team van dichtbij, toen tijdens de GP van
Duitsland de auto van Jos Verstappen veranderde in een vuurzee bij
het bijtanken. Verder was er nog de schorsing van Schumacher. De
Duitser haalde Hill in tijdens de formatieronde van de GP van
Groot-Brittannië. De wedstrijdleiding gaf hem een zwarte vlag, maar
Benetton probeerde die tijdens de race aan te vechten. Schumacher
finishte als tweede, achter Hill, maar werd gediskwalificeerd voor
het negeren van de zwarte vlag. Even later kreeg hij voor dit
vergrijp ook nog een schorsing van twee races opgelegd. Benetton
vocht die aan, waardoor de WK-leider ‘gewoon’ kon starten in
Duitsland, Hongarije en België. Schumacher viel uit in Duitsland,
won in Hongarije en werd vervolgens (opnieuw) gediskwalificeerd in
België, ditmaal vanwege een te ver doorgesleten bodemplank. Het
beroep van Benetton hield geen stand, en de schorsing van
Schumacher ging alsnog in. Hill profiteerde optimaal van
Schumachers afwezigheid en won zowel de GP van Italië als die van
Portugal. Daarmee naderde hij de Duitser tot op één punt.
Schumacher keerde terug in Jerez en won daar, vóór Hill. Een race
later, in Japan, sloeg Hill terug en eindigde vóór Schumacher,
waarna de seizoensfinale op het programma stond. En toen was
daar... dé crash En dus moest het voor beide heren gebeuren in
Adelaide. Maar geen van beide titelrivalen startte vanaf
poleposition: het was Nigel Mansell die in de tweede Williams de
snelste tijd neerzette. Schumacher volgde als tweede, Hill als
derde. Na de eerste ronde was het echter Schumacher die aan de
leiding ging, met Hill in zijn kielzog. Die volgorde bleef
ongewijzigd tijdens de eerste 35 ronden van de race. Maar wat
daarna gebeurde, had bijna niemand zien aankomen. Schumacher maakte
een fout en raakte de muur. De WK-leider probeerde zijn weg te
vervolgen, terwijl Hill vlak achter hem zat. De Brit rook zijn kans
en dook in de daaropvolgende 90-gradenbocht aan de binnenkant van
Schumacher. De Duitser stuurde in, en de twee raakten elkaar.
Schumachers Benetton kantelde bijna op zijn zij en eindigde in de
muur. Hill probeerde nog door te rijden, maar kwam aan het einde
van de ronde binnen voor inspectie. De schade aan zijn ophanging
bleek te groot om verder te gaan. Beide coureurs vielen uit,
waardoor Michael Schumacher wereldkampioen van 1994 werd. Wel of
niet bewust? Formule 1-experts waren destijds sterk verdeeld over
het incident. Sommigen bestempelden de botsing als een
race-incident, terwijl anderen Schumacher openlijk van onsportief
gedrag beschuldigden. De wedstrijdleiding onderzocht het voorval,
maar oordeelde uiteindelijk dat het om een race-incident ging.
Daarmee werd Schumacher de eerste wereldkampioen die onder de
Duitse vlag reed, en met zijn 25 jaar een van de jongste kampioenen
ooit. Vooral in Groot-Brittannië was er grote consternatie over de
beslissing. De actie van Schumacher werd door de BBC zelfs
genomineerd in de zoektocht naar het meest onsportieve moment aller
tijden. Ook Williams' technisch directeur Patrick Head was ervan
overtuigd dat de manoeuvre van Schumacher opzettelijk was. Toch
besloot het team geen officieel protest in te dienen, mede uit
respect voor Ayrton Senna en het feit dat Schumacher zijn
wereldtitel opdroeg aan de in Imola verongelukte kampioen. Drie
jaar later ging het echter opnieuw mis. Tijdens de beslissende
Grand Prix van 1997 op het circuit van Jerez reed Schumacher
wederom tegen zijn titelrivaal aan, ditmaal Jacques Villeneuve. De
Canadees kon zijn weg vervolgen en pakte de wereldtitel, terwijl
Schumacher uit de volledige WK-stand werd geschrapt. Zijn
wereldtitel van 1994 zal hij altijd behouden, maar wel met een
zwart randje.