Waar trek je met Hamilton de grens, Ferrari?

Net als je denkt dat je alles toch wel zo'n beetje had gelezen uit
het boek van treurberichten van Lewis Hamilton doet hij er nog een
schepje bovenop. En weet je wat: voor jou 10, nee 100 anderen die
staan te trappelen om jouw stoeltje over te nemen. In mijn boekje
staat Lewis Hamilton nog steeds opgetekend als een groot kampioen.
Zeven wereldtitels win je niet als je een coureur van gemiddelde
klasse bent. Hij was écht goed, ook al was de Mercedes onder zijn
achterste dat ook heel wat jaren.  Maar 'was' is geen 'is'. Hoe
zeer mensen ook roepen dat Hamilton nog steeds de oude kan zijn...
ik zie het niet en al enkele jaren niet. Aan het begin van het
seizoen was het nog een kwestie van 'geef hem 5 races de tijd om te
wennen en dan komt het wel'. Inmiddels zijn we 22 races verder en
is de kloof tussen hem en teamgenoot Charles Leclerc groter dan
ooit. Die kloof die er ook in zekere mate al was tussen Hamilton en
George Russell bij Mercedes. En tot nu toe was het zo dat 2026 als
stip op de horizon als reddingsboei kon dienen. Want in 2026, och,
dan gaat alles op de schop, dat kan dé ommekeer zijn voor de
zevenvoudig wereldkampioen. Maar in Las Vegas was het Hamilton die
met zijn eigen quotes zelf dus eigenhandig die stip uitveegde.  "Ik
sta achter mijn team. Ik sta achter mijzelf. Ik zal nooit opgeven.
Nu niet, toen niet, nooit. Dankjewel Brazilië, altijd." Dat riep
Hamilton twee weken geleden, ogenschijnlijk als reactie op de felle
kritiek van de hoogste Ferrari-baas. Samen met Charles Leclerc riep
hij op tot eenheid. Maar hoe moeten woorden als 'nachtmerrie' of
'geen in zin 2026' Ferrari motiveren? Hoe klinkt eenheid en
vastberadenheid daar in voort? Practice what your preach , Lewis...
En wederom moest Fred Vasseur in de verdedigingsmodus. Het waren
'overdreven' woorden, ingegeven door de emoties van het eerste
commentaar... Het is een verdediging die we al vaker hebben
gehoord, waarbij meer dan eens de toevoeging klonk dat we als fans
en de media niet zo hard moeten oordelen. Maar inmiddels zijn het
nota bene de hoogste Ferrari-baas en Hamilton zelf die over en weer
niet al te lief zijn. Waar gaat Ferrari de grens trekken, zowel qua
prestaties als met zijn houding? Als het zijn taak is om het merk
Ferrari op het wereldwijde platform te promoten, slaagt hij daar op
beide vlakken niet in. Anders gezegd, van een coureur die meer dan
50 miljoen per jaar vangt, mag je meer verwachten. En het zal
ongetwijfeld nog altijd zo zijn dat hij financieel meer oplevert
dan hij kost, maar dan is het te hopen dat het merk Ferrari op enig
moment het sportieve hart laat spreken en niet het commerciële
hart. Hamilton komt op dit moment weg met fouten, prestaties en
uitlatingen waar de gemiddelde middenmoter nooit mee weg was
gekomen en dat voelt onrechtvaardig. Dat voelt onrechtvaardig als
er zoveel coureurs zijn die A: gemotiveerder zijn en B: echt niet
minder goed zullen presteren. Misschien dat zijn boekwerk met
aanbevelingen over hoe Ferrari het team zou moeten runnen op de
lange termijn nog wat goeds kan brengen voor Ferrari, zodat zijn
aanstelling uiteindelijk toch bij heeft gedragen aan sportieve
successen, want op dit moment lijkt het mij heel sterk dat hij daar
zelf achter het stuur nog voor gaat zorgen. En dat, en dat zal ik
blijven benadrukken, is eeuwig zonde. En ik hoop nog altijd, ik
hoop diep in mijn hart, dat hij mijn ongelijk gaat bewijzen volgend
jaar.