McLaren sloeg plank volledig mis: 'Angst voor risico's en vasthouden aan gelijkwaardigheid'

"Wat doen we? De banden zijn prima."
"We gaan niet naar binnen."
Met die beslissing van achter de pitmuur in Qatar maakte McLaren de strijd om de wereldtitel in de Formule 1 onbedoeld super spannend. De aarzeling in de stem van WK-leider Lando Norris even later op de boordradio was veelzeggend: "We hadden hem gewoon naar binnen moeten volgen, toch?"
McLaren besloot met een safety car op de baan na zeven ronden als enige team beide wagens níét de pits in te sturen voor een bandenwissel. Max Verstappen ging wel.
Een cruciaal moment in de strijd om de wereldtitel, bleek al gauw. Want Verstappen profiteerde, won en liep belangrijke punten in op concurrenten Norris en Oscar Piastri. En nu: de beslissing in de titelstrijd zal pas volgende week vallen, tijdens de slotrace in Abu Dhabi.
Zo'n fout, op zo'n moment, in een sport waarin elke centimeter wordt geanalyseerd en in scenario's wordt uitgedacht, is pijnlijk voor McLaren.
"Door een combinatie van risico vermijden en koste wat het kost beide rijders gelijk behandelen, hebben ze de plank volledig misgeslagen", stelt Ernest Knoors, voormalig ingenieur bij Ferrari, in de NOS Formule 1-podcast.
"Ik denk dat McLaren heel bang was om een risico te nemen. McLaren heeft gedacht: wij hebben zo veel snelheid met de auto, wij gaan niet op de limiet van de banden rijden. Dan is het risico dat zo'n team niet meer strategisch nadenkt en niet kijkt naar wat de rest doet. Ze maken een plan en blijven erbij."
Tel daar bij op dat McLaren lijdt onder het eigen beleid van gelijkwaardigheid: het team maakt geen harde keuze over wie nou eigenlijk de hoofdcoureur is. "Ze zijn daar te rigide in", denkt Knoors.
Luister de NOS Formule 1-podcast: #28 - 'Sint Brown en Piet Stella strooien maximaal met cadeautjes'
Een hele boel na te beschouwen en vooruit te blikken na de GP van Qatar en dat doen we dit keer met coureur en analist Jeroen Bleekemolen, oud-engineer Ernest Knoors en F1-verslaggever Louis Dekker.
Beluister de nieuwe aflevering hier .
Had Norris of Piastri dan niet gewoon zelf moeten beslissen om de pitstraat in te rijden?
"Normaal gesproken heeft een coureur zijn mening. Maar dit is zó'n cruciaal punt in het kampioenschap. Als jij het heft in eigen hand neemt, moet je zo overtuigd zijn dat je de totale situatie kan inschatten. Dat kan een rijder op P3 (derde plek, red.) niet zonder dat hij weet wat de andere auto's doen", stelt Knoors. "Je moet een enorm sterk karakter zijn om dat te doen tegenover je team."
Verstappen stuurde wel de pitstraat in, op aanraden van zijn strateeg, bleek later. Knoors merkt ook op: "Verstappen zit in een situatie waarin hij risico's kan nemen. En dat is het probleem bij McLaren: ze zijn zo panisch met risico's nemen. Dat willen ze vermijden."
Déjà vu van het ergste soort
Het is de vraag of McLaren in het slotweekend het zich kan veroorloven om risicoloos te rijden.
McLaren trekt naar Abu Dhabi wetende dat het een voorsprong van twaalf punten moet verdedigen. Teambaas Andrea Stella heeft daar geen goede ervaring mee, merkt analist Jeroen Bleekemolen op.
"Stella is al eens naar Abu Dhabi gegaan met een voorsprong van vijftien punten als race-enigneer bij Ferrari met Fernando Alonso - en die heeft hij verloren aan Vettel in een Red Bull. Voor Stella is dit een déjà vu van het ergste soort. Ik denk dat de druk bij McLaren er vol op staat. Ik zou graag een vlieg op de muur zijn en zien hoe ze zweten."
McLaren zal moeten vertrouwen op de eigen auto, die al het hele jaar sneller is dan Verstappens Red Bull. "Die auto hoort op het podium thuis, tenzij er iets fout gaat", stelt Knoors.
"Als Norris geen grote fouten maakt, staat hij op 1, 2 of 3. Bij Red Bull gaan ze nu denken: hoe gaan wij die twaalf punten goedmaken? Je kunt een auto anders opzetten, of andere dingen bedenken waardoor de race anders loopt dan normaal. Dat is wat ze nodig hebben."
Zowel in de garage van McLaren als die van Red Bull zullen ze de statistieken kennen. De laatste vijf keer dat minstens drie coureurs op de laatste racedag nog kans maakten op de titel (in 1981, 1983, 1986, 2007 en 2010) won de coureur die dat weekend in ging als WK-leider nooit de wereldtitel.