Column | Alsjeblieft... Minder steigeren en meer nadenken, Ferrari

Lieve Ferrari,
Al sinds 1996 volg ik jullie, als ukkie met mijn schaalmodelletjes in de kast en stapels F1 Racing-magazines naast mijn bed. Mooie, maar frustrerende tijden toen. De heldendaden van Michael Schumacher en de waanzinnige operatie, onder leiding van Jean Todt en technische man Ross Brawn, zitten in mijn hoofd. De opdracht om de wereldtitel naar Maranello terug te halen, was zonder twijfel een heilige kruistocht voor de Italianen, na een succesloze zwerftocht van 20 jaar door de woestijn.
[social-post platform="youtube" id="hwJgdVAaVnc"]
Zes wereldtitels en vele records voor Il Cavallino Rampante later viel het doek: Schumacher werd weggewerkt door Montezemolo , Todt trok zijn conclusies en Brawn ging in het Oosten aan de slag bij Honda. Met de overgebleven restjes van jullie droomteam lukte het nog nèt om twee constructeurstitels bij elkaar te harken, gevolgd door een bodemloze put vol frustraties. Ferrari, waar ben je toch mee bezig?!
Jaar op jaar zie ik hetzelfde: een enorm getalenteerd team dat in de paniek schiet zodra de druk op de ketel staat. Het regent fouten op cruciale momenten. Waar ligt dit toch aan? Dit moeten we echt zoeken op het niveautje leiderschap. Ferrari is synoniem voor nationale trots, en daarmee komen frustraties: ieder seizoen gaat minstens één zondebok op het hakblok. Jullie team wisselt vaker van gezicht dan het Britse parlement met Brexit! Vanwege de pers? Dai! Ondertussen lacht Mercedes zich kapot, en schudt Todt vanuit zijn Franse hoofdkantoor meewarig zijn hoofd...
Voor succes hebben jullie de coureurs echt wel. Ja, meervoud. Leclerc is overduidelijk de toekomst, maar hoewel Vettel zijn hoogtepunt heeft gehad, is hij nog steeds erg goed. Het heilige vuur is niet helemaal verdwenen uit de viervoudig wereldkampioen, en twee alfamannen leveren sowieso vuurwerk op. Gevaarlijk als je dat niet in de juiste banen leidt. Juist op dat punt durf ik te zeggen dat het op zijn zachtst gezegd matig is bij jullie.
Implosie in je hoofd
De Spinmeister kan het in zijn hoofd duidelijk niet bolwerken waarom iemand met zo weinig ervaring hem goed bijhoudt, en zonder begeleiding raakt hij de controle kwijt. Letterlijk. Dat zagen we toen de Duitser kansen kreeg: eerst gooide hij zijn kont tegen de krib in Rusland en negeerde teamafspraken, maar vooral in Brazilië. Net als Turkije 2010 probeerde hij ruimte af te dwingen bij zijn teamgenoot, en in beide gevallen mocht de Duitser meteen met schade naar de kant. Terecht.
Oké, je rijdt op instinct. Maar dan nog! Het laat de echtheid van zijn onzekerheid zien: er is een noodzaak voor Vettel om dit te blijven doen. Met de hoeveelheid vaart die hij had, was de Duitser er in beide gevallen toch wel voorbij gekomen. Zijn machtspositie binnen het team is aan het afbrokkelen, hoe hard hij ook werkt. Vettel is een tijger in het nauw, en juist op die momenten is hij het gevaarlijkst. Luister met je hart én je verstand Seb: dit heb je echt niet nodig.
Leclerc is nog in de leer en rijdt bij vlagen echt Verstappen- esque , ook schuwt hij de confrontatie niet. Op zich goed, getuigt van ambitie. Niet zonder reden is hij de toekomst van Maranello. Dat beseften ze zich daar net op tijd, waarna ze de Monegask maar liefst tot en met 2024 vastlegden . Maar daarmee komt de druk. Leclerc gedraagt zich alsof de wereld op zijn schouders rust. Bij fouten verkettert de jonge hond zichzelf tot het punt dat het niet grappig meer is, echt.
[social-post platform="youtube" id="mf9XQU8X93I"]
Genoeg is genoeg
Maar bar weinig 21-jarigen hebben een duidelijke big picture, en nog minder zijn echt volwassen. Is normaal! Dan heeft het team dus een taak om hem te begeleiden zodat hij minder in zijn hoofd gaat zitten en fouten minder voorkomen. De frustratie ligt bij beide rijders echt te hoog, crashes waren dus onvermijdelijk. Maar is een 'ehm, sorry' over de boordradio dan voldoende? Nee, dit reflecteert op het hele team. Ferrari, pak alsjeblieft de leiding. De enige nummer 1 zou het team moeten zijn!
Je mag als Mattia Binotto een grens trekken: genoeg is genoeg. Sja, ik hoop als fan dat je het op eigen kracht kan gaan doen, als een echt team. Je weet wel, zonder 'historische' financiële bijdrage of truukjes voor extra vermogen. Helaas was Adrian Newey druk toen ik tekenen had op de middelbare, en moest ik het oplossen door mijn rust en kalmte te bewaren. Succes kwam pas na bloed, zweet, deadlinestress en tranen. Maar wat was ik trots toen het af was. Echt trots. Dus, tijd voor een Familiediner? Ik weet nog wel een tafeltje voor vier... (Foto: Ferrari F1 Media)
- Joshua Jacobs
Lees meer: Brawn twijfelde aan aanpak Hamilton: 'Schumacher was de maatstaf'