Van Kalmthout wil Indy500 winnen: 'Denk dat mijn vader staat te huilen en te springen'

In de rubriek 'New Kid in the Cockpit' interviewt F1 Maximaal jonge Nederlandse coureurs wiens droom het is om in de voetsporen te treden van Max Verstappen. Wie is de nieuwe generatie die een racecarrière najaagt? Deze maand spreken we met Rinus van Kalmthout (18), die een andere weg inslaat dan de meeste andere jonge talenten.
Wanneer je de slaapkamer van de achttienjarige coureur binnenstapt, waan je je in een walhalla voor een autosportfan. Helmen, stuurtjes, zelfs flessen champagne die gesigneerd zijn door Michael Schumacher omsieren een bed en een bureau.
Maar buiten dat staan er ook heel veel bokalen die Rinus VeeKay, zoals hij in de States wordt genoemd, al veroverde. Hij laat mij zijn eerste zien, die hij won op de kartbaan in het Duitse Hahn. 'Toen behaalde ik mijn eerste podium en het jaar daarna werd ik kampioen in die klasse. Richard Verschoor (momenteel Formule 3-coureur, red.) werd tweede. Dat was de grote battle, keiharde rivaliteit.'
Beide coureurs waren nog kinderen toen ze tegen elkaar streden op de kartbaan. Het ging er destijds niet altijd zachtzinnig aan toe, herinnert Van Kalmthout zich. 'Ook tussen monteurs werd het een en ander uitgelokt. Ik was toen elf jaar dus dat was wel heftig. We reden ook af en toe gewoon vol tegen elkaar aan. Maar het jaar daarna werden we teamgenoten en beste maatjes. Nu is dat een beetje uit elkaar gegroeid.'
New Orleans
De vriendschap heeft momenteel veel weg van een lange afstandsrelatie. Waar Verschoor in Europa racet, kwam de Hoofddorper al snel aan de andere kant van de oceaan terecht. Dat kwam door een samenloop van omstandigheden. 'In 2013 maakte ik de overstap naar de junioren als twaalfjarige en ging ik internationaal rijden', herinnert hij zich. 'Ik was één van de jongere deelnemers in het veld. In dat jaar werd ik Nederlands junioren Kampioen.'
'Destijds ben ik ook in New Orleans geweest voor de Rotax wereldkampioenschappen', vervolgt hij. 'Ik heb daarvoor nog een race gereden in het Amerikaanse kampioenschap om daar de baan te leren kennen en te wennen aan het chassis. Daar hebben we de organisator leren kennen en die nodigde ons uit om in 2015 het US-Open kartkampioenschap te rijden.'
Circuit of the Americas
En zo geschiedde. Van Kalmthout had direct succes. 'Ik was de jongste seniorenrijder en werd toen tweede van Europa. In Amerika werd ik toen ook de runner-up. Na mijn race in Las Vegas ben ik gescout door de Mazda Road To Indy organisatie en won ik een test, die twee weken later op het Circuit of the Americas werd gehouden.' Van Kalmthout zegevierde en de eerste kennismaking met het circuit in Texas, waar jaarlijks de Formule 1 en IndyCar neerstrijken, smaakte naar meer. 'Vanaf toen wilde ik de overstap naar Amerika maken.'
Eenmaal daar ging Van Kalmthout steeds een stapje omhoog. Nadat hij in 2018 het Pro Mazda Championship op zijn naam schreef, rijdt hij sinds dit jaar in de Indy Lights. In deze klasse, die kan worden gezien als de Formule 2 van Amerika, staat hij halverwege het seizoen bovenaan in het kampioenschap.
Van Kalmthout denkt dat hij ook dit seizoen kampioen kan worden. 'Ja, zeker. Maar of ik ga winnen, daar kan ik nog niets van zeggen. Dat wordt echt wachten tot de laatste race. Maar de snelheid zit erin en we hebben al op een oval getest en dat ging supergoed.'

'Meer kans om te winnen met een minder goed team'
Circuits, maar ook auto’s; veel aspecten in de Amerikaanse racerij zijn anders dan die in de Europese. Het hoogste doel van de jongens in Europa is vaak de Formule 1, maar veel coureurs slagen daar niet in. Geld, vooral het gebrek daaraan, speelt naast politiek een belangrijke rol.
Van Kalmthout stelt dat rijders in Amerika op een effectieve manier worden ondersteund. 'Er zijn in Europa heel veel gasten die toch voor de Europese racerij gaan, voor de Formule 1. Maar daar zijn maar twintig zitjes. In de IndyCar zijn het er ook niet veel (maximaal 33), maar daar heb je wel een scholarship-programma. Als je daar wint, wordt het volgende seizoen bijna helemaal betaald. Dat is heel aantrekkelijk.'
Zo zijn er voor de Indy Lights-coureur nog andere motiven geweest om het in Amerika te proberen. 'Natuurlijk vind ik Formule 1 ook gaaf, maar in de IndyCar heb je ook meer kans om te winnen met een minder goed team', legt hij uit. 'Alle auto's zijn van dezelfde fabrikant en er zijn twee verschillende soorten motoren. In de Formule 1 zou je met Williams of Toro Rosso eigenlijk niet kunnen winnen.'
Push to pass
Behalve op competitief vlak zijn er ook op technisch vlak verschillen. Er zitten bijvoorbeeld andere knopjes in de auto die andere dingen doen. 'Je hebt geen DRS, maar 'push to pass'. Je hebt extra vermogen in plaats van een vleugel die open gaat. Maar je kan dat maar tweehonderd seconden gebruiken, dus dat moet je goed plannen. Je moet in de IndyCar ook nog tanken, wat ze in de Formule 1 hebben afgeschaft.'
Van Kalmthout vindt dat de races in Amerika veel spannender zijn dan in de Formule 1. 'Door de enorme hoeveelheid downforce in de Formule 1 is het een beetje uit elkaar getrokken tijdens de race en gebeurt er soms bijna niks. Maar bij de IndyCar krijgen ze het voor elkaar om driehonderd inhaalacties op een stratencircuit te plegen.'
Toch onderkent de Indy Lights-coureur de aantrekkingskracht van de koningsklasse. 'De Formule 1 heeft ook zijn charmes’, stelt hij. ‘Het heeft de techniek, de teams Ferrari, Red Bull en Mercedes, dus natuurlijk is de Formule 1 ook ooit een droom van mij om te rijden hoor.'
'Droom nog steeds af en toe over de Formule 1'
Voor jonge coureurs is de aantrekkingskracht van de koningsklasse immens. 'Als kind droom je altijd van de Formule 1. Ik droom er nog steeds af en toe over', geeft Van Kalmthout toe. 'De IndyCar is natuurlijk mijn ultieme doel, maar als ik ooit de kans krijg om bij een goed team in de Formule 1 te rijden…'
'Ik ben een topsporter, dus ik wil in ieder geval winnen', legt hij uit. ;Als ik teammaat of rivaal van Max kan worden, zou ik dat aanbod zeker aannemen. Vanuit de Formule 1 kun je altijd weer terug naar de IndyCar. Als ik naast Max zou zitten, zou ik mijn best doen om het voor Nederlanders voor de buis heel aantrekkelijk te maken.'
Wanneer er een aanbieding uit de Formule 1 zou komen, is die soms in overweging te nemen benadrukt de coureur. 'Ligt eraan welk team dat is. Teams die regelmatig punten scoren en hoger, daarbij zou ik het wel willen. Welke teams dat zijn? Ik weet niet of ik dat nu kan zeggen eigenlijk. Ik weet ook niet hoe ik in de emotie zou reageren (als ze hem willen hebben, red,). Als ik een goed aanbod krijg vanuit een Formule 1-team, dan zou ik daar zeker geïnteresseerd in zijn. Maar nu denk ik daar helemaal niet aan.'

Uiteten met Arie Luyendyk
Alle focus ligt op Amerika en dat blijft zo. 'Formule 1 is niet een doel. Het grootste doel is om de Indy500 te winnen, de IndyCar te winnen en het lijkt me heel gaaf om het ronderecord van Arie Luyendyk op Indianapolis als Nederlander te kunnen verbreken', spreekt Van Kalmthout zijn ambities uit. 'Ik denk dat Arie liever heeft dat ik het doe als Nederlander dan dat een ander dat doet. Ik hoop dat mij dat gaat lukken.'
De tweevoudig Indy500-winnaar is geen onbekende van de familie Van Kalmthout. 'Mijn vader is natuurlijk belangrijk voor me, maar eigenlijk mijn hele familie, alle mensen die mij aanmoedigen. Ik denk nu ook Arie Luyendyk, ook op persoonlijk vlak.' De coureur is de mentor van Van Kalmthout. 'Zowel voor als na elke race hebben we altijd contact met elkaar en als we samen uiteten gaan, lig je constant dubbel van het lachen. De Hollandse humor zit er bij hem nog in.'
'Doe alles samen met mijn vader'
Naast Luyendyk is ook vader Marijn belangrijk voor de jonge coureur. 'Uiteindelijk ben ik ook vanuit de kartsport naar de autosport gegaan samen met mijn vader. Hij is een soort van mijn manager en we doen alles samen.'
Ook Marijn van Kalmthout was in het verleden coureur, maar is gestopt om zich volledig op de carrière van zijn zoon te richten. Wanneer moeder Van Kalmthout het gespreksonderwerp hoort, herinnert ze zich het moment waarop haar man besloot zelf te stoppen met racen. 'Hij vindt het veel leuker om Rinus aan te moedigen dan om zelf te racen', verklaart ze. 'Hij moest een keer rijden op de Red Bull Ring, maar toen was hij diepongelukkig omdat hij zelf moest racen en zijn zoon niet kon zien. Daarna was het klaar.'
Vader Van Kalmthout: 'Rinus reed laatste toen ik zei dat hij zijn banden moest opwarmen'

Vader Marijn van Kalmthout gaf zijn zoon een kart voor zijn achtste verjaardag. De eerste meters van Rinus kan hij zich nog goed herinneren. 'Zijn eerste test reed hij in Berghem bij Martijn Koene', weet hij nog. 'Dat ging gelijk goed en Rinus kende geen angst. In Amerika kwam hij in eerste instantie ook weer bij Koene terecht.'
Rinus was een erg volgzame coureur, aldus zijn vader. 'Zijn eerste race reed hij in Veldhoven', zegt hij. 'Hij was toen nog heel onervaren, dus ik zei hem dat hij zijn banden goed moest opwarmen.' Rinus luisterde goed naar zijn vader. 'Dat deed hij, maar toen reed hij honderd meter achter de laatste coureur.'
'Moeder en vader gaan huilen'
In gedachten heeft zoon Rinus de Indy500 al een keer gewonnen. Wat er dan door hem heen zal gaan, kan de coureur niet beschrijven. 'Vorig jaar won bijvoorbeeld Will Power de Indy500 en dan zie je alle emotie die vrijkomt. Hoe dat bij mij zou gaan, weet ik niet. Het zou misschien nog niet helemaal binnenkomen, maar ik denk dat ik wel helemaal uit mijn dak zou gaan. Ik denk dat mijn moeder huilend naast me staat en dat mijn vader staat te huilen en te springen.'
Maar hoe de bokaal van de Indy500 in zijn kamer zou staan, is iets waar Van Kalmthout niet aan denkt. In de auto in ieder geval niet. 'Als ik de baan op ga en mijn vizier dichtklap, is het enige waar ik mee bezig ben dat ik moet doen wat ik moet doen. Dus ik ga niet aan winnen denken, want dan dwalen je gedachten toch weer een beetje af van wat er gebeurt als ik rijd. Daarna zie ik wel als hoeveelste ik over de finish kom.' (Foto's: Familie Van Kalmthout)
Wouter Leendertsen wouter@f1maximaal.nl