Waarom het vetorecht van Hamilton een prima idee is

Damon Hill maakte nog een sarcastische opmerking over: "Ik zou precies hetzelfde doen. Sterker nog, ik zou er voor kiezen om helemaal geen teamgenoot te hebben!" Het vetorecht van Hamilton dat mogelijk in zijn contract komt te staan houdt de gemoederen bezig. Meest gehoorde opmerking: 'Hamilton is bang voor Max Verstappen en George Russell.' Een begrijpelijk reactie, maar snijdt het ook hout? Teamgenoot Mocht de clausule in het contract van Hamilton worden opgenomen, dan is hij niet de eerste en ook niet de laatste. Michael Schumacher had bij Ferrari grote invloed op wie er naast hem kwam rijden. Eddie Irvine was een duidelijke tweede man en ook Rubens Barrichello kende al snel zijn plek. Denk alleen al aan de Grand Prix van Oostenrijk in 2002, toen de Braziliaan van zijn gas moest voor Schumacher. Ook Alain Prost mocht de benoeming van een teamgenoot tegenhouden. Zo weigerde hij de komst van wereldkampioen Ayrton Senna bij Williams. Hij wordt daar door de buitenwereld niet bepaald om geroemd, maar won wél de wereldtitel in 1993. Kans op de titel Vanuit de coureur gedacht is dat natuurlijk helemaal niet gek. Je wil je kans op een titel zo groot mogelijk maken en dat doe je door een snelle, maar niet té snelle coureur als teamgenoot te hebben. En eentje die goed luistert. Die kan tussen jou en de concurrent gaan zitten, maar zal nooit de aanval inzetten. In het geval van Hamilton is Bottas de ideale teamgenoot. Hij zeurt nooit, luistert naar het team als hem gevraagd wordt opzij te gaan en vecht achter Hamilton verbeten duels uit met Lewis' enige concurrent Max Verstappen. Als de verhoudingen tussen de teams zo blijven, dan weet Hamilton dat hij tot in de eeuwigheid titels kan blijven winnen en die recordbrekende achtste titel wel heel dichtbij komt. Een wat minder sterk argument als het op het team aankomt, maar een logische vanuit de coureur, is de erfenis die je achterlaat. Met Bottas aan zijn zijde hoeft Hamilton geen serieuze concurrentie te verwachten. Ja, hij wint zijn titels mede door de oppermachtige Mercedes, maar hij werd op 2016 tegen Nico Rosberg na, nog nooit verslagen door een teamgenoot in de strijd om een titel. Nu de jaren beginnen te tellen zal ook Hamilton gaan nadenken over hoe hij afscheid wil nemen van de Formule 1 en logischerwijs zal dat niet zijn met een afgang als teamgenoot van een coureur die in de bloei van zijn carrière zit. Angst is waarschijnlijk te sterk, maar waarom je reputatie nog een knauw laten geven in de herfst van je loopbaan en aan een winnende formule tornen? Artikel loopt door onder de foto. Het team Voor Mercedes heeft het verhaal van het vetorecht twee kanten. Het won sinds Bottas en Hamilton teamgenoten zijn ieder jaar de titel bij de coureurs en de constructeurs. Never change a winning team , toch? Een tweejarig vetorecht kan Hamilton echter macht geven die het team wellicht helemaal niet wil verliezen. Wat als Hamilton in die twee jaar aftakelt en niet meer zo snel blijkt als weleer? Grote kans dat Mercedes dan George Russell naast zijn landgenoot wil zetten, maar dat is dan onmogelijk. Maar aan de andere kant, waarom zou Mercedes een nieuwe Rosberg-Hamilton-situatie willen? De twee kemphanen vochten elkaar regelmatig de tent uit op het circuit en dat leidde enkele malen zelfs tot een botsing en puntverlies. Zo schonken ze Max Verstappen indirect zijn eerste zege in Barcelona door elkaar er in de eerste ronde af te rammen. Conclusie Het vetorecht dat Hamilton naar verluidt eist is niet speciaal en kwam al meerdere malen voor. Vaak was het een strategische zet van zowel team als coureur om een rustige situatie in het team te creëren waarin een stercoureur kan uitblinken. Meermalen is al gebleken dat dat werkt, zowel bij Schumacher als bij Prost. Het argument dat een vetorecht uit angst in een contract wordt opgenomen is ongefundeerd en alleen gebaseerd op een onderbuik gevoel. Een team zal er vaak ook niet mee instemmen, tenzij een coureur bewezen heeft een meerwaarde te zijn.